رباعیات کمال‌الدین اسماعیل

1 هر لحظه دل اندر هوسی نتوان بست دل در هوسی هر نفسی نتوان بست

2 یکباره دلم شکسته شد رد ره عشق و آن دل که شکست در کسی نتوان بست

1 رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست خون در رگ کان ز جودیی منّت تست

2 در مدح تو همچو پسته ام چرب زبان تا مغز در استخوانم از نعمت تست

1 زلف تو که در سیه گری چا کرتست گویی که ز مشک افسری بر سر تست

2 سر بر زانو چرا نها دست چو من؟ آخر نه بناز روز و شب در بر تست؟

1 چشم تو که بیماری او ننهفتست در خیره کشی طاق فلک را جفتست

2 معذور بود زلف تو گرآشفتست زیرا که دو بیمار عزیزش خفتست

1 از روی تو زلف پاره یی بگرفتست هر حلقه ازو کناره یی بگرفتست

2 وان خال سیاه بر رخت پنداری در پیکر مه ستاره یی بگرفتست

1 ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست خورشید غلام رای درخشنده تست

2 این زرّ پراگنده ز جودت همه جای گرد امده ازجود پراگندۀ تست

1 خورشید غلام رای درخشندهٔ تست هر کوست خداوند هنر بندهٔ تست

2 جویای کمالند بجان اهل هنر و آنگاه بجان کمال جویندهٔ تست

1 خون خوارۀ مهربان غمزه تست مرد افگن و مست و ناتوان غمزۀ تست

2 بیمار که جان دهد فراوان هستند بیمار که جان ستاند آن غمزۀ تست

1 چون تیغ زند اجل سپرها هیچست وین حشمت و جاه و مال وزرها هیچست

2 چندانکه بد و نیک جهان می بینم نیکست که نیکست دگرها هیچست

1 اشکم که ز خون این دل ناشادست از بی آبی ز چشم من افتادست

2 مگذار که بر خاک درت می غلتد آخر نه چنانکه هست مردم زادست؟