باور نکنی که از من عشوه پرست از کمال‌الدین رباعی 49
1. باور نکنی که از من عشوه پرست
بر بود دل شکسته آن نرگس مست
ای عزم تو بر شکستن عهد درست از کمال‌الدین رباعی 50
1. ای عزم تو بر شکستن عهد درست
ز آمد شدن تو پای اومید سست
دی توبت من ز آستین برزد دست از کمال‌الدین رباعی 51
1. دی توبت من ز آستین برزد دست
بشکست پیاله را د پنداشت که رست
غمگین دل من که شادمان از غم تست از کمال‌الدین رباعی 52
1. غمگین دل من که شادمان از غم تست
عمری گم کرد و جز رضای تو نجست
ترکم سوی آما جگه آمد سر مست از کمال‌الدین رباعی 53
1. ترکم سوی آما جگه آمد سر مست
چون غمزۀ خود تیر و کمان اندر دست
این ساغر می که بر کف دست منست از کمال‌الدین رباعی 54
1. این ساغر می که بر کف دست منست
دانی که چراست نازنینم پیوست؟
عید آمد و ساز پارسایی بشکست از کمال‌الدین رباعی 55
1. عید آمد و ساز پارسایی بشکست
گل نیز چو روزه رخت برخواهد بست
تا هست ترا چراغ دانش در دست از کمال‌الدین رباعی 56
1. تا هست ترا چراغ دانش در دست
از پای طلب همی نباید بنشست
چون دید بگاه رفتن از عزم درست از کمال‌الدین رباعی 57
1. چون دید بگاه رفتن از عزم درست
بر رهگذر لب پی جانم شده سست
فرزند ترا اگر بکوهست نشست از کمال‌الدین رباعی 58
1. فرزند ترا اگر بکوهست نشست
از کان هرگز قیمت گوهر نشکست
ای ترک حصاری همه چیزت بنواست از کمال‌الدین رباعی 59
1. ای ترک حصاری همه چیزت بنواست
الّا یک چیز کز تو آن عین خطاست
یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست از کمال‌الدین رباعی 60
1. یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست
ورنیز زبانم ز کسان باید خواست