باور نکنی که از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 49
1. باور نکنی که از من عشوه پرست
بر بود دل شکسته آن نرگس مست
ای عزم تو بر شکستن از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 50
1. ای عزم تو بر شکستن عهد درست
ز آمد شدن تو پای اومید سست
دی توبت من ز آستین از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 51
1. دی توبت من ز آستین برزد دست
بشکست پیاله را د پنداشت که رست
غمگین دل من که از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 52
1. غمگین دل من که شادمان از غم تست
عمری گم کرد و جز رضای تو نجست
ترکم سوی آما از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 53
1. ترکم سوی آما جگه آمد سر مست
چون غمزۀ خود تیر و کمان اندر دست
این ساغر می که از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 54
1. این ساغر می که بر کف دست منست
دانی که چراست نازنینم پیوست؟
عید آمد و ساز از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 55
1. عید آمد و ساز پارسایی بشکست
گل نیز چو روزه رخت برخواهد بست
تا هست ترا چراغ از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 56
1. تا هست ترا چراغ دانش در دست
از پای طلب همی نباید بنشست
چون دید بگاه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 57
1. چون دید بگاه رفتن از عزم درست
بر رهگذر لب پی جانم شده سست
فرزند ترا اگر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 58
1. فرزند ترا اگر بکوهست نشست
از کان هرگز قیمت گوهر نشکست
ای ترک حصاری از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 59
1. ای ترک حصاری همه چیزت بنواست
الّا یک چیز کز تو آن عین خطاست
یک روز شبی چو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 60
1. یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست
ورنیز زبانم ز کسان باید خواست