بر چشم تو هر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 613
1. بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم
با اشک برخ فرو دود بی خود چشم
در گریه چو با از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 614
1. در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم
با اشک ز خویشتن برون آید چشم
تا کرد بروی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 615
1. تا کرد بروی تو نظر مردم چشم
عیشی دارد بس خوش وتر مردم چشم
من دوش گشاده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 616
1. من دوش گشاده داشتم روزن چشم
بستم ز گهر سلسله بر گردن چشم
ای من ز پیت بخون از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 617
1. ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم
وز موج سرشک بر سر آورده دو چشم
ای من ز تواندوخته از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 618
1. ای من ز تواندوخته صد خرمن غم
بر راه تو دل نشسته بر روزن غم
از بس که جفا از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 619
1. از بس که جفا کند بت دلگسلم
از کردۀ دوست پیش دشمن خجلم
از وصل سمنبران از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 620
1. از وصل سمنبران چنان شد حالم
کز ناز بسان گل نو می بالم
در عشق تو گر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 621
1. در عشق تو گر چه شهره ام در عالم
زان روی که تا نهفته ماند حالم
گل گرچه ز حسن از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 622
1. گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم
سرو ار چه کشد ز لطف تیمار دلم
گفتی که بمه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 623
1. گفتی که بمه نگه کن انگار منم
روی توام آرزوست، مه را چکنم؟
در گوش تو گر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 624
1. در گوش تو گر جای نگیرد سخنم
ور غم نخوری بحالم ، ای سر و بنم