بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم از کمال‌الدین رباعی 613
1. بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم
با اشک برخ فرو دود بی خود چشم
در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم از کمال‌الدین رباعی 614
1. در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم
با اشک ز خویشتن برون آید چشم
تا کرد بروی تو نظر مردم چشم از کمال‌الدین رباعی 615
1. تا کرد بروی تو نظر مردم چشم
عیشی دارد بس خوش وتر مردم چشم
من دوش گشاده داشتم روزن چشم از کمال‌الدین رباعی 616
1. من دوش گشاده داشتم روزن چشم
بستم ز گهر سلسله بر گردن چشم
ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم از کمال‌الدین رباعی 617
1. ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم
وز موج سرشک بر سر آورده دو چشم
ای من ز تواندوخته صد خرمن غم از کمال‌الدین رباعی 618
1. ای من ز تواندوخته صد خرمن غم
بر راه تو دل نشسته بر روزن غم
از بس که جفا کند بت دلگسلم از کمال‌الدین رباعی 619
1. از بس که جفا کند بت دلگسلم
از کردۀ دوست پیش دشمن خجلم
از وصل سمنبران چنان شد حالم از کمال‌الدین رباعی 620
1. از وصل سمنبران چنان شد حالم
کز ناز بسان گل نو می بالم
در عشق تو گر چه شهره ام در عالم از کمال‌الدین رباعی 621
1. در عشق تو گر چه شهره ام در عالم
زان روی که تا نهفته ماند حالم
گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم از کمال‌الدین رباعی 622
1. گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم
سرو ار چه کشد ز لطف تیمار دلم
گفتی که بمه نگه کن انگار منم از کمال‌الدین رباعی 623
1. گفتی که بمه نگه کن انگار منم
روی توام آرزوست، مه را چکنم؟
در گوش تو گر جای نگیرد سخنم از کمال‌الدین رباعی 624
1. در گوش تو گر جای نگیرد سخنم
ور غم نخوری بحالم ، ای سر و بنم