می باز خورم و لیک مستی نکنم از کمال‌الدین رباعی 637
1. می باز خورم و لیک مستی نکنم
الا بقدح دراز دستی نکنم
روزی که چو اشک در کنارت بینم از کمال‌الدین رباعی 638
1. روزی که چو اشک در کنارت بینم
چون اشک دوان و پی قرارت بینم
هر شب ز غمت تازه عذابی بینم از کمال‌الدین رباعی 639
1. هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
در دیده بجای خواب آبی بینم
از دیده فرو باری، اگر آب شوم از کمال‌الدین رباعی 640
1. از دیده فرو باری، اگر آب شوم
وز زلف برون کنی، اگر تاب شوم
در حق خود از تو صد سخن می شنوم از کمال‌الدین رباعی 641
1. در حق خود از تو صد سخن می شنوم
دشنام همی دهی و من می شنوم
از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم از کمال‌الدین رباعی 642
1. از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم
و آمد ز پریشانی از آن سان برهم
در سنبل او شکست و تا بست بهم از کمال‌الدین رباعی 643
1. در سنبل او شکست و تا بست بهم
در نرگس او خمار و خوابست بهم
سر در سر خاک آستان تو نهم از کمال‌الدین رباعی 644
1. سر در سر خاک آستان تو نهم
دل در خم زلف دلستان تو نهم
انگشتریت بر دل خود کامه نهم از کمال‌الدین رباعی 645
1. انگشتریت بر دل خود کامه نهم
وز حلقۀ او هزار هنگامه نهم
از ضعف اگر کام ز هم بگشایم از کمال‌الدین رباعی 646
1. از ضعف اگر کام ز هم بگشایم
بنشینم و یکچند همی آسایم
دور از تو اگر لب بنفس بگشایم از کمال‌الدین رباعی 647
1. دور از تو اگر لب بنفس بگشایم
از بی زوری با دم خود برنایم
ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم از کمال‌الدین رباعی 648
1. ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم
وز هرچه نه یاد تو دهان دوخته ایم