گر نتوانم که با تو ساغر گیرم از کمال‌الدین رباعی 601
1. گر نتوانم که با تو ساغر گیرم
یا تنگ بآغوش خودت در گیرم
د رعشق ز حیله ها که می پردازم از کمال‌الدین رباعی 602
1. د رعشق ز حیله ها که می پردازم
تات از همه کس نهفته ماند رازم
شمعم که چو خود را بغمت پردازم از کمال‌الدین رباعی 603
1. شمعم که چو خود را بغمت پردازم
در پای تو سر خنده زنان اندازم
چون کوس ز پرخاش بود آوازم از کمال‌الدین رباعی 604
1. چون کوس ز پرخاش بود آوازم
چون نیزه بسر بجنگ دشمن یازم
در مدح ملک چو نظم موزون سازم از کمال‌الدین رباعی 605
1. در مدح ملک چو نظم موزون سازم
هر نکته درو چو درّ مکنون سازم
آنشب که ز بر آتش غم سوزم از کمال‌الدین رباعی 606
1. آنشب که ز بر آتش غم سوزم
خشک و تر خود چو شمع در هم سوزم
گفتم ز فراق جاودان می ترسم از کمال‌الدین رباعی 607
1. گفتم ز فراق جاودان می ترسم
تو در بر و من همان چنان می ترسم
از گردش چرخ بی خرد می ترسم از کمال‌الدین رباعی 608
1. از گردش چرخ بی خرد می ترسم
در هر حالی ز نیک و بد می ترسم
پیوسته ز تو با دل پر خون باشم از کمال‌الدین رباعی 609
1. پیوسته ز تو با دل پر خون باشم
با چهرۀ زرد و اشک گلگون باشم
یک دم که ز خدمتت جدا می باشم از کمال‌الدین رباعی 610
1. یک دم که ز خدمتت جدا می باشم
با ناله و گریه آشنا می باشم
بیمارم و زیر بار غم می باشم از کمال‌الدین رباعی 611
1. بیمارم و زیر بار غم می باشم
تا شود شویّ و من دژم می باشم
عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم از کمال‌الدین رباعی 612
1. عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم
و امروز که در هم نگریدیم بچشم