گر نتوانم که از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 601
1. گر نتوانم که با تو ساغر گیرم
یا تنگ بآغوش خودت در گیرم
د رعشق ز حیله از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 602
1. د رعشق ز حیله ها که می پردازم
تات از همه کس نهفته ماند رازم
شمعم که چو خود از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 603
1. شمعم که چو خود را بغمت پردازم
در پای تو سر خنده زنان اندازم
چون کوس ز پرخاش از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 604
1. چون کوس ز پرخاش بود آوازم
چون نیزه بسر بجنگ دشمن یازم
در مدح ملک چو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 605
1. در مدح ملک چو نظم موزون سازم
هر نکته درو چو درّ مکنون سازم
آنشب که ز بر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 606
1. آنشب که ز بر آتش غم سوزم
خشک و تر خود چو شمع در هم سوزم
گفتم ز فراق از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 607
1. گفتم ز فراق جاودان می ترسم
تو در بر و من همان چنان می ترسم
از گردش چرخ از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 608
1. از گردش چرخ بی خرد می ترسم
در هر حالی ز نیک و بد می ترسم
پیوسته ز تو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 609
1. پیوسته ز تو با دل پر خون باشم
با چهرۀ زرد و اشک گلگون باشم
یک دم که ز خدمتت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 610
1. یک دم که ز خدمتت جدا می باشم
با ناله و گریه آشنا می باشم
بیمارم و زیر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 611
1. بیمارم و زیر بار غم می باشم
تا شود شویّ و من دژم می باشم
عمری رخ یکدگر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 612
1. عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم
و امروز که در هم نگریدیم بچشم