یاری که ازو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 577
1. یاری که ازو بسی جفا دیدستم
زان پس که ازو چه رنج‌ها دیدستم
بر دل ز غمت دوش از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 578
1. بر دل ز غمت دوش ببخشایستم
زان گونه که گر نبودمی شایستم
آن عهد که من از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 579
1. آن عهد که من داد طرب می دادم
یک دم قدح باده زکف ننهادم
من دوش بآرزوی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 580
1. من دوش بآرزوی رویت هر دم
در رنگ گل و باده نگه می کردم
بس جور که من از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 581
1. بس جور که من ز دست جانان بردم
بس دست که از غصّه بدندان بردم
تیغت که فشاند از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 582
1. تیغت که فشاند بر و سر مردم
کوتاه کند راه اجل بر مردم
من دوش شراب از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 583
1. من دوش شراب ارغوانی خوردم
با یار بکام دوستکانی خوردم
کاری که نبود از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 584
1. کاری که نبود از آن گزردم یک دم
هرگز غم آن کار نخوردم یک دم
از عمر عزیز از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 585
1. از عمر عزیز خود برین خرسندم
کآن روز که در غصّه بشب پیوندم
سودای تو بر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 586
1. سودای تو بر دگر صنم می بندم
هیچم نگشاد از آن وهم می بندم
دوش از غم تو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 587
1. دوش از غم تو نیک مشوّش بودم
تا روز ز دست شب بر آتش بودم
نه باد قبولی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 588
1. نه باد قبولی ز هنر می جهدم
نه چرخ اساس دولتی می نهدم