ماییم نهفته گریه در خنده چو گل از کمال‌الدین رباعی 565
1. ماییم نهفته گریه در خنده چو گل
مرده بدمی و از دمی زنده چو گل
وقتست که دل کند منوّر قندیل از کمال‌الدین رباعی 566
1. وقتست که دل کند منوّر قندیل
آب آرد بر دهان ز آذر قندیل
آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم از کمال‌الدین رباعی 567
1. آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم
آویخته بی جنگ و خصومت در هم
بهر تو بود میل بسوی که کنم؟ از کمال‌الدین رباعی 568
1. بهر تو بود میل بسوی که کنم؟
وصل تو بود هر آرزوی که کنم؟
گر در همه عمر روزی از روی کرم از کمال‌الدین رباعی 569
1. گر در همه عمر روزی از روی کرم
گویی که چگونه بی تو با این همه غم
گر چاشنی غمش بیابی یک دم از کمال‌الدین رباعی 570
1. گر چاشنی غمش بیابی یک دم
هرگز نخوری تو از پی شادی غم
از حد چو برفت ماجرای من و غم از کمال‌الدین رباعی 571
1. از حد چو برفت ماجرای من و غم
گفتم که بنامه در از آن شرح دهم
از لعل تو پخته گشت هر کاری خام از کمال‌الدین رباعی 572
1. از لعل تو پخته گشت هر کاری خام
وز خط تو شد دایرۀ ماه تمام
ای شب بستان درازی از صبح بوام از کمال‌الدین رباعی 573
1. ای شب بستان درازی از صبح بوام
مگذار که باز خندد امشب لب بام
لب باز مگیر یک زمان از لب جام از کمال‌الدین رباعی 574
1. لب باز مگیر یک زمان از لب جام
تا برداری کام جهان از لب جام
پیوسته خمیده همچو ابروی توام از کمال‌الدین رباعی 575
1. پیوسته خمیده همچو ابروی توام
چون خطّ تو فتنه گشته بر روی توام
شاید گر از آن روی نکو نشکیبم از کمال‌الدین رباعی 576
1. شاید گر از آن روی نکو نشکیبم
یا زان سر زلف مشک بو نشکیبم