ماییم نهفته از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 565
1. ماییم نهفته گریه در خنده چو گل
مرده بدمی و از دمی زنده چو گل
...
وقتست که دل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 566
1. وقتست که دل کند منوّر قندیل
آب آرد بر دهان ز آذر قندیل
...
آن زلف نگر بر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 567
1. آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم
آویخته بی جنگ و خصومت در هم
...
بهر تو بود میل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 568
1. بهر تو بود میل بسوی که کنم؟
وصل تو بود هر آرزوی که کنم؟
...
گر در همه عمر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 569
1. گر در همه عمر روزی از روی کرم
گویی که چگونه بی تو با این همه غم
...
گر چاشنی غمش از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 570
1. گر چاشنی غمش بیابی یک دم
هرگز نخوری تو از پی شادی غم
...
از حد چو برفت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 571
1. از حد چو برفت ماجرای من و غم
گفتم که بنامه در از آن شرح دهم
...
از لعل تو پخته از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 572
1. از لعل تو پخته گشت هر کاری خام
وز خط تو شد دایرۀ ماه تمام
...
ای شب بستان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 573
1. ای شب بستان درازی از صبح بوام
مگذار که باز خندد امشب لب بام
...
لب باز مگیر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 574
1. لب باز مگیر یک زمان از لب جام
تا برداری کام جهان از لب جام
...
پیوسته خمیده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 575
1. پیوسته خمیده همچو ابروی توام
چون خطّ تو فتنه گشته بر روی توام
...
شاید گر از آن از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 576
1. شاید گر از آن روی نکو نشکیبم
یا زان سر زلف مشک بو نشکیبم
...