جام طربم زناگه از دست افتاد از کمال‌الدین رباعی 205
1. جام طربم زناگه از دست افتاد
کارم ز فرا ز چرخ در پست افتاد
گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد از کمال‌الدین رباعی 206
1. گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد
معشوقۀ بلبل خوش آواز افتاد
دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد از کمال‌الدین رباعی 207
1. دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد
در دام بلازان خم گیسو افتاد
آن دل که بکام دل بدخواه افتاد از کمال‌الدین رباعی 208
1. آن دل که بکام دل بدخواه افتاد
در چاه ز نخدان تو ناگاه افتاد
ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد از کمال‌الدین رباعی 209
1. ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد
در دست کسی یک گل بی خار نداد
یک روز فلک کار مرا ساز نداد از کمال‌الدین رباعی 210
1. یک روز فلک کار مرا ساز نداد
هرگز سوی من بخت خوش آواز نداد
ساقی بر من چو جام روشن بنهاد از کمال‌الدین رباعی 211
1. ساقی بر من چو جام روشن بنهاد
جانم بهوای خدمتش تن بنهاد
ذوقیست لب ترا که جان دریابد از کمال‌الدین رباعی 212
1. ذوقیست لب ترا که جان دریابد
رمزیست که جان عاشقان در یابد
بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟ از کمال‌الدین رباعی 213
1. بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟
بیدار بکارت اندرون کی خسبد؟
در بزم ملک زهره نواگر زیبد از کمال‌الدین رباعی 214
1. در بزم ملک زهره نواگر زیبد
خورشید شراب و ماه ساغر زیبد
چون آه دمادمم افتد از کمال‌الدین رباعی 215
1. چون آه دمادمم افتد
سوز دل من در دل انجم افتد
زلفت که زروی باز پس می افتد از کمال‌الدین رباعی 216
1. زلفت که زروی باز پس می افتد
در پای تو چون من بهوس می افتد