با آنکه زیان از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 181
1. با آنکه زیان شدست یکسر قلمت
هم می نکند یاد ز چاکر قلمت
از لطف نمی شود از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 182
1. از لطف نمی شود مصور دهنت
وز ناز نگنجد سخن اندر دهنت
من دوش دلی ز از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 183
1. من دوش دلی ز دستکار دهنت
بگذاشتم آنجا بکنار دهنت
تا من نکنم چو از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 184
1. تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت
یک دم نکند خنده گذر بر دهنت
یک شب خواهم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 185
1. یک شب خواهم خراب و ناپروایت
تا روز من اندر برسیم آسایت
در حسن ندارد از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 186
1. در حسن ندارد گل صد پر پایت
زان می فتد از دست تو هم در پایت
ای قبله گه ملک از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 187
1. ای قبله گه ملک خم ابرویت
وی سیلی ابلیس زده بازویت
بشنو زمن ای از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 188
1. بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت
این قصۀ در هم شدۀ هندویت
تا گشت عتاب از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 189
1. تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ
شد تنگ شکر زان لب در پاش فراخ
شد راحت آن روی از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 190
1. شد راحت آن روی دلارای فراخ
تا گشت دهان آن شکر خای فراخ
گردون که همه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 191
1. گردون که همه گرد جفا می گردد
پیرامن رخت عمر ما می گرد
آن باده که چشم از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 192
1. آن باده که چشم عیش روشن دارد
همواره ز دست من نشیمن دارد