عکس رخ تو چون از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 217
1. عکس رخ تو چون بر فلک می افتد
مه در دویی خویش بشک می افتد
چون غنچۀ گل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 218
1. چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد
از شاخ بهر باد فرو می افتد
زلفت همه بر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 219
1. زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند
گه بر گل و گاه بر شکر می غلتد
اشکم ز تو در از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 220
1. اشکم ز تو در خون جگر می غلتد
پیش در تو بخاک در می غلتد
کی بی تو مرا از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 221
1. کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟
تا هر نفس حال مشوش گردد
از عکس لبت دیده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 222
1. از عکس لبت دیده بدخشان گردد
وز یاد رخت سینه گلستان گردد
جایی که مل لعل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 223
1. جایی که مل لعل پیاپی گردد
طبعم همه گرد طرب و می گردد
چون کار زمانه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 224
1. چون کار زمانه بر گذر می‌گردد
هردم همه کارها دگر می‌گردد
مشک تو نقاب از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 225
1. مشک تو نقاب ارغوان می گردد
سوسن به بنفشه در نهان می گردد
گل راز طرب همه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 226
1. گل راز طرب همه دهان می خندد
گویی ز برای چه چنان می خندد؟
گل در مه روزه از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 227
1. گل در مه روزه همچنان می خندد
گویی که بطنز بر جهان می خندد
چون دید بر آورده از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 228
1. چون دید بر آورده غم از جانم گرد
بی فایده بسیار پشیمانی خورد