زلفت که زروی باز پس می افتد از کمال‌الدین رباعی 216

1 سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد بگاه قدحی پر شراب باید کرد

2 نه درّ ه ایم که با افتاب برخیزیم صبوح پیشتر از آفتاب باید کرد

1 ای روی تو آرزوی دل‌ها شادیّ غمت به روی دل‌ها

2 ای حلقۀ زلف تو همیشه آشفته ز گفت‌وگوی دل‌ها

1 کجایی ای بدو رخ افتاب دلداری؟ چگونه یی که نه یی هیچ جای دیداری؟

2 بیا و خوی فرا مردمی و مردم کن که هیچ حاصل ناید ز مردم آزاری