در عشق تو دل بجان همی کوشد از کمال‌الدین غزل 73
1. در عشق تو دل بجان همی کوشد
عاجز شد و همچنان همی کوشد
دلم هر شب از عشق چندان بنالد از کمال‌الدین غزل 74
1. دلم هر شب از عشق چندان بنالد
که از آه او چرخ گردان بنالد
مژده ایدل که یار باز آمد از کمال‌الدین غزل 75
1. مژده ایدل که یار باز آمد
ترک چابک سوار باز آمد
سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد از کمال‌الدین غزل 76
1. سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد
که گل سوی چمن شاد و کش آمد
باد صبا بین که چها می کند از کمال‌الدین غزل 77
1. باد صبا بین که چها می کند
کس نکند آنچه صبا می کند
درد دل از حد گذشت و یار نداند از کمال‌الدین غزل 78
1. درد دل از حد گذشت و یار نداند
دل همه غم گشت و غمگسار نداند
آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند از کمال‌الدین غزل 79
1. آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند
زان همه عیش و طرب نام و نشان هم بنماند
رخ خوبت به قمر می ماند از کمال‌الدین غزل 80
1. رخ خوبت به قمر می ماند
ذوق لعلت به شکر می ماند
خبر گل بچمن می آرند از کمال‌الدین غزل 81
1. خبر گل بچمن می آرند
مژده جان وی تن می آرند
تا نگارم رای رفتن می زند از کمال‌الدین غزل 82
1. تا نگارم رای رفتن می زند
عشقش آتش در دل من می زند
سحرگهان که گریبان آفتاب کشند از کمال‌الدین غزل 83
1. سحرگهان که گریبان آفتاب کشند
حریفکان صبوحی شراب ناب کشند
ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند از کمال‌الدین غزل 84
1. ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند
آن کن تو نیز موسم گل کاد می کند