تاب جمال تو آفتاب از کمال‌الدین اسماعیل غزل 49
1. تاب جمال تو آفتاب ندارد
با خم زلفت بنفشه تاب ندارد
دلبرم رسم خود چنین از کمال‌الدین اسماعیل غزل 50
1. دلبرم رسم خود چنین دارد
که دل دوستان غمین دارد
دل من ز اندوه ننگی از کمال‌الدین اسماعیل غزل 51
1. دل من ز اندوه ننگی ندارد
چو داند که شادی درنگی ندارد
هر که چون روی تو از کمال‌الدین اسماعیل غزل 52
1. هر که چون روی تو رویی دارد
سر بسر راحت دنیی دارد
عشق تو گردست در از کمال‌الدین اسماعیل غزل 53
1. عشق تو گردست در زمانه برآرد
ز آدمیان قحط جاودان برآرد
گل زرشک تو پیرهن از کمال‌الدین اسماعیل غزل 54
1. گل زرشک تو پیرهن بدرد
روی تو پرده بر سمن بدرد
سپیده دم بصبوحی از کمال‌الدین اسماعیل غزل 55
1. سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد
بگاه قدحی پر شراب باید کرد
دوش با من نگار من از کمال‌الدین اسماعیل غزل 56
1. دوش با من نگار من آن کرد
که بصد سال عذر نتوان کرد
مکن ای دوست اگر از کمال‌الدین اسماعیل غزل 57
1. مکن ای دوست اگر بتوان کرد
هر چه از شور وز شر بتوان کرد
ز رویت دسته گل می از کمال‌الدین اسماعیل غزل 58
1. ز رویت دسته گل می توان کرد
ز زلفت شاخ سنبل می توان کرد
باد بر خاک ترک تازی از کمال‌الدین اسماعیل غزل 59
1. باد بر خاک ترک تازی کرد
با عروسان خفته بازی کرد
باز ما را رخ زیبای از کمال‌الدین اسماعیل غزل 60
1. باز ما را رخ زیبای تو در کار آورد
با زمان بند کمند تو گرفتار آورد