دل ز غم عشق تو کی جان برد؟ از کمال‌الدین غزل 37
1. دل ز غم عشق تو کی جان برد؟
تا که جفای تو برین سان بود
ز لعلت عکس در جام می افتاد از کمال‌الدین غزل 38
1. ز لعلت عکس در جام می افتاد
نشاط عالمش اندر پی افتاد
دل بدان دلنواز خواهم داد از کمال‌الدین غزل 39
1. دل بدان دلنواز خواهم داد
جان بشمع طراز خواهم داد
دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد از کمال‌الدین غزل 40
1. دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد
به بی قراری با خویشتن قرار نهاد
رخت تاثیر آهی بر نتابد از کمال‌الدین غزل 41
1. رخت تاثیر آهی بر نتابد
غمت هر دستگاهی بر نتابد
نفس باد صبا می جنبد از کمال‌الدین غزل 42
1. نفس باد صبا می جنبد
غیرت مشک خطا می جنبد
کسی که دل به سر زلف یار در بندد از کمال‌الدین غزل 43
1. کسی که دل به سر زلف یار در بندد
بروی عقل در اختیار در بندد
رنگ رویت بر ارغوان خندد از کمال‌الدین غزل 44
1. رنگ رویت بر ارغوان خندد
لعل تو بر می جوان خندد
رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد از کمال‌الدین غزل 45
1. رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد
خطی چنان که ز مشک سیاه نتوان کرد
یار با ما وفا نخواهد کرد از کمال‌الدین غزل 46
1. یار با ما وفا نخواهد کرد
با خودم آشنا نخواهد کرد
زلف تو کان همه سرها دارد از کمال‌الدین غزل 47
1. زلف تو کان همه سرها دارد
گوییا هیچ سرما دارد
رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد از کمال‌الدین غزل 48
1. رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد
خنک آنکه سر و قدّی ، چو تو در کنار دارد