شاید که دل ز عشق از کمال‌الدین اسماعیل غزل 85
1. شاید که دل ز عشق قیامت همی کند
کش آرزوی آن قد و قامت همی کند
یا رب! این بچّۀ از کمال‌الدین اسماعیل غزل 86
1. یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند؟
که همیشه دل ما را ببلا می خواهند
روی از آن خوبتر از کمال‌الدین اسماعیل غزل 87
1. روی از آن خوبتر تواند بود؟
هان بگوئید اگر تواند بود
از گلبن زمانه مرا از کمال‌الدین اسماعیل غزل 88
1. از گلبن زمانه مرا بهره خار بود
وزجانم روزگار نصیبم خمار بود
هر شبی از سر شک من، از کمال‌الدین اسماعیل غزل 89
1. هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود
شاد شوم اگر ترا ، از غم من خبر شود
هرکه به روی لعل از کمال‌الدین اسماعیل غزل 90
1. هرکه به روی لعل شیرین تو فرمان می‌دهد
جان شیرین از بن سی و دو دندان می‌دهد
نیکویی بیش از آن از کمال‌الدین اسماعیل غزل 91
1. نیکویی بیش از آن نمی باید
فتنه اندر جهان نمی باید
نگارم چو کرد گلستان از کمال‌الدین اسماعیل غزل 92
1. نگارم چو کرد گلستان بر آید
خروش دلم تا به کیوان برآید
نام تو برم زبان از کمال‌الدین اسماعیل غزل 93
1. نام تو برم زبان بیاساید
یاد تو کنم روان بیاساید
بی تو مرا زندگی از کمال‌الدین اسماعیل غزل 94
1. بی تو مرا زندگی بکار نیاید
محنت هجر تو در شمار نیاید
غمت جز با دلم خوش از کمال‌الدین اسماعیل غزل 95
1. غمت جز با دلم خوش در نیاید
سرح جز با تو سرکش در نیاید
اگر امروز آن بتم از کمال‌الدین اسماعیل غزل 96
1. اگر امروز آن بتم همدم نیاید
نصیب جان من جز غم نیاید