شاید که دل ز عشق قیامت همی کند از کمال‌الدین غزل 85
1. شاید که دل ز عشق قیامت همی کند
کش آرزوی آن قد و قامت همی کند
یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند؟ از کمال‌الدین غزل 86
1. یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند؟
که همیشه دل ما را ببلا می خواهند
روی از آن خوبتر تواند بود؟ از کمال‌الدین غزل 87
1. روی از آن خوبتر تواند بود؟
هان بگوئید اگر تواند بود
از گلبن زمانه مرا بهره خار بود از کمال‌الدین غزل 88
1. از گلبن زمانه مرا بهره خار بود
وزجانم روزگار نصیبم خمار بود
هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود از کمال‌الدین غزل 89
1. هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود
شاد شوم اگر ترا ، از غم من خبر شود
هرکه به روی لعل شیرین تو فرمان می‌دهد از کمال‌الدین غزل 90
1. هرکه به روی لعل شیرین تو فرمان می‌دهد
جان شیرین از بن سی و دو دندان می‌دهد
نیکویی بیش از آن نمی باید از کمال‌الدین غزل 91
1. نیکویی بیش از آن نمی باید
فتنه اندر جهان نمی باید
نگارم چو کرد گلستان بر آید از کمال‌الدین غزل 92
1. نگارم چو کرد گلستان بر آید
خروش دلم تا به کیوان برآید
نام تو برم زبان بیاساید از کمال‌الدین غزل 93
1. نام تو برم زبان بیاساید
یاد تو کنم روان بیاساید
بی تو مرا زندگی بکار نیاید از کمال‌الدین غزل 94
1. بی تو مرا زندگی بکار نیاید
محنت هجر تو در شمار نیاید
غمت جز با دلم خوش در نیاید از کمال‌الدین غزل 95
1. غمت جز با دلم خوش در نیاید
سرح جز با تو سرکش در نیاید
اگر امروز آن بتم همدم نیاید از کمال‌الدین غزل 96
1. اگر امروز آن بتم همدم نیاید
نصیب جان من جز غم نیاید