زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام از کمال‌الدین غزل 108
1. زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام
یکباره ترک صبر و دل و هوش کرده ام
من چو بچۀ مهر تو بشکستم از کمال‌الدین غزل 109
1. من چو بچۀ مهر تو بشکستم
وز دست غم تو بی وفا جستم
گر ترا گویم که عاشق نیستم از کمال‌الدین غزل 110
1. گر ترا گویم که عاشق نیستم
یا ز جان یار موافق نیستم
جان که در عالم خود او را داشتم از کمال‌الدین غزل 111
1. جان که در عالم خود او را داشتم
بهر تو نا بوده اش انگاشتم
چو درد دلست این که من درفتادم؟ از کمال‌الدین غزل 112
1. چو درد دلست این که من درفتادم؟
که در دام عشق تو دلبر فتادم
من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم از کمال‌الدین غزل 113
1. من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم
یا ز عشق تو بصر گونه بلا برگردم
دروغ بود که من در غمت صبور شدم از کمال‌الدین غزل 114
1. دروغ بود که من در غمت صبور شدم
خلاف بود که از خدمنت نفور شدم
روی بنمای که دیوانه شدم از کمال‌الدین غزل 115
1. روی بنمای که دیوانه شدم
رحمتی، کز غمت افسانه شدم
عید کنون عید شد که روی تو دیدم از کمال‌الدین غزل 116
1. عید کنون عید شد که روی تو دیدم
کار کنون راست شد که در تو رسیدم
چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم از کمال‌الدین غزل 117
1. چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم
چه محالات کز آن عهد شکن نشنیدم
مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم از کمال‌الدین غزل 118
1. مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم
بیا بگو که ز وصل تو بر چگونه خورم؟
نه دسترسی به یار دارم از کمال‌الدین غزل 119
1. نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم