زان شب که با تو از کمال‌الدین اسماعیل غزل 108
1. زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام
یکباره ترک صبر و دل و هوش کرده ام
من چو بچۀ مهر تو از کمال‌الدین اسماعیل غزل 109
1. من چو بچۀ مهر تو بشکستم
وز دست غم تو بی وفا جستم
گر ترا گویم که از کمال‌الدین اسماعیل غزل 110
1. گر ترا گویم که عاشق نیستم
یا ز جان یار موافق نیستم
جان که در عالم از کمال‌الدین اسماعیل غزل 111
1. جان که در عالم خود او را داشتم
بهر تو نا بوده اش انگاشتم
چو درد دلست این از کمال‌الدین اسماعیل غزل 112
1. چو درد دلست این که من درفتادم؟
که در دام عشق تو دلبر فتادم
من نه آنم که ز کویت از کمال‌الدین اسماعیل غزل 113
1. من نه آنم که ز کویت بجفا بر گردم
یا ز عشق تو بصر گونه بلا برگردم
دروغ بود که من از کمال‌الدین اسماعیل غزل 114
1. دروغ بود که من در غمت صبور شدم
خلاف بود که از خدمنت نفور شدم
روی بنمای که دیوانه از کمال‌الدین اسماعیل غزل 115
1. روی بنمای که دیوانه شدم
رحمتی، کز غمت افسانه شدم
عید کنون عید شد از کمال‌الدین اسماعیل غزل 116
1. عید کنون عید شد که روی تو دیدم
کار کنون راست شد که در تو رسیدم
چه جفا بود کز آن از کمال‌الدین اسماعیل غزل 117
1. چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم
چه محالات کز آن عهد شکن نشنیدم
مرا که زهره نباشد از کمال‌الدین اسماعیل غزل 118
1. مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم
بیا بگو که ز وصل تو بر چگونه خورم؟
نه دسترسی به یار از کمال‌الدین اسماعیل غزل 119
1. نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم