امید راحت از عالم ندارم از کمال‌الدین غزل 120
1. امید راحت از عالم ندارم
اگر شادیست ورغم هم ندارم
جان را چو نیست وصل تو حاصل کجا برم؟ از کمال‌الدین غزل 121
1. جان را چو نیست وصل تو حاصل کجا برم؟
دل را که شد ز درد تو غافل کجا برم؟
سحرگهان که ز بهر صبوح برخیزم از کمال‌الدین غزل 122
1. سحرگهان که ز بهر صبوح برخیزم
هزار فتنه ز هر گوشه یی برانگیزم
خون دل از دو دیده بدامن همی کشم از کمال‌الدین غزل 123
1. خون دل از دو دیده بدامن همی کشم
باری گران نه در خور این تن همی کشم
ما حالی از نشاط کناری گرفته ایم از کمال‌الدین غزل 124
1. ما حالی از نشاط کناری گرفته ایم
در سر زجام غصّه خماری گرفته ایم
یاد باد آنکه حریفان همه با هم بودیم از کمال‌الدین غزل 125
1. یاد باد آنکه حریفان همه با هم بودیم
دوستانی که همه یک دل و محرم بودیم
ترک سر خویشتن بگویم از کمال‌الدین غزل 126
1. ترک سر خویشتن بگویم
نام تو در در انجمن بگویم
ای بتو چشم نکویی روشن از کمال‌الدین غزل 127
1. ای بتو چشم نکویی روشن
وی ز تو خانۀ دلها گلشن
راه بگشادند بر آیندگان از کمال‌الدین غزل 128
1. راه بگشادند بر آیندگان
آفرین بر جان آسایندگان
نگارا چند ازین پیمان شکستن از کمال‌الدین غزل 129
1. نگارا چند ازین پیمان شکستن
ز پیشانی دل سندان شکستن
باز دیدی که ابر تر دامن از کمال‌الدین غزل 130
1. باز دیدی که ابر تر دامن
باغ را کرد پر گهر دامن؟
آه ازین زندگیّ ناخوش من از کمال‌الدین غزل 131
1. آه ازین زندگیّ ناخوش من
وز دل و خاطر مشوّش من