خطی بر سوسن از عنبر کشیدی از کمال‌الدین غزل 144
1. خطی بر سوسن از عنبر کشیدی
سر خورشید در چنبر کشیدی
کجایی ای بدو رخ افتاب دلداری؟ از کمال‌الدین غزل 145
1. کجایی ای بدو رخ افتاب دلداری؟
چگونه یی که نه یی هیچ جای دیداری؟
بر آمد ز گلزار باد بهاری از کمال‌الدین غزل 146
1. بر آمد ز گلزار باد بهاری
بیاور می ارغوانی، چه داری؟
زهی از روی تو گل شرمساری از کمال‌الدین غزل 147
1. زهی از روی تو گل شرمساری
بنفشه از سر زلف تو تاری
نرگسا! چیستت که پنداری از کمال‌الدین غزل 148
1. نرگسا! چیستت که پنداری
دوش برخاستی ز بیماری
هر شبی با دلی و صد زاری از کمال‌الدین غزل 149
1. هر شبی با دلی و صد زاری
منم و آب چشم و بیداری
بار دیگر ز که می آموزی از کمال‌الدین غزل 150
1. بار دیگر ز که می آموزی
این که دلها بجفا می سوزی؟
گر بخواهی کشتنم یکبارگی از کمال‌الدین غزل 151
1. گر بخواهی کشتنم یکبارگی
رحمتی آخر برین بیچارگی
منم امروز و یکی مطرب و جایی خالی از کمال‌الدین غزل 152
1. منم امروز و یکی مطرب و جایی خالی
شیشه یی پر ز می و صحن سرایی خالی
ساقیا هین بیار ساغر می از کمال‌الدین غزل 153
1. ساقیا هین بیار ساغر می
تا تنم جان شود چو پیکر می
ترسم آن نوش ز لب کم سخنی از کمال‌الدین غزل 154
1. ترسم آن نوش ز لب کم سخنی
در زبانها فتد به بی دهنی
ماه رویا بسر خویش کنی از کمال‌الدین غزل 155
1. ماه رویا بسر خویش کنی
نیک باشد که بدی بیش کنی؟