دل به جذب خواری خود جور دشمن می‌کشد از کلیم غزل 239
1. دل به جذب خواری خود جور دشمن می‌کشد
شیشه ما سنگ از دست فلاخن می‌کشد
...
کسیکه از گل داغ تو گلستان دارد از کلیم غزل 240
1. کسیکه از گل داغ تو گلستان دارد
ازو مرنج چو بلبل اگر فغان دارد
...
زیک قطره سرشکم تن زجا شد از کلیم غزل 241
1. زیک قطره سرشکم تن زجا شد
بلی اشک از رخ من کهربا شد
...
مشکل اهل محبت ز تو آسان نشود از کلیم غزل 242
1. مشکل اهل محبت ز تو آسان نشود
لب امید در ایام تو خندان نشود
...
گر سرو قدت جلوه به بستان نفروشد از کلیم غزل 243
1. گر سرو قدت جلوه به بستان نفروشد
گل هم بکسی چاک گریبان نفروشد
...
به غیر از می کسی از عهدهٔ غم برنمی‌آید از کلیم غزل 244
1. به غیر از می کسی از عهدهٔ غم برنمی‌آید
زمان غصه بی‌ایام مستی سر نمی‌آید
...
دل جز کجی ز زلف تو نامهربان ندید از کلیم غزل 245
1. دل جز کجی ز زلف تو نامهربان ندید
رو چشم بست و روی ترا در میان ندید
...
تا دل دیوانه بود از عافیت دلگیر از کلیم غزل 246
1. تا دل دیوانه بود از عافیت دلگیر بود
همچو شیون خانه زاد حلقه زنجیر بود
...
خیال زلف تو بازم بدست سودا داد از کلیم غزل 247
1. خیال زلف تو بازم بدست سودا داد
چو سیل سلسله برپا، سرم بصحرا داد
...
داغ اگر بر روی همچون برگ گل جا می‌کند از کلیم غزل 248
1. داغ اگر بر روی همچون برگ گل جا می‌کند
زخم خون گر مست در دل جای خود وامی‌کند
...
خصم گو ایمن نشین گر دست ما بالا شود از کلیم غزل 249
1. خصم گو ایمن نشین گر دست ما بالا شود
تیشه بر پا می‌زنیم آن دم که دست از ما شود
...
بپرسش آمد و عاشق همین دو دم دارد از کلیم غزل 250
1. بپرسش آمد و عاشق همین دو دم دارد
شکسته پای بمقصود یک قدم دارد
...