بکامی خواهش ما مبتلا نیست از کلیم غزل 120
1. بکامی خواهش ما مبتلا نیست
چو ماهی دانه ای در دام ها نیست
...
زلف تو که طفلان هوس را شب عیدست از کلیم غزل 121
1. زلف تو که طفلان هوس را شب عیدست
شامیست که آبستن صد صبح امیدست
...
دل کار خود بطالع ناساز واگذاشت از کلیم غزل 122
1. دل کار خود بطالع ناساز واگذاشت
شمع اختیار خویش بباد صبا گذاشت
...
روشنی در خانه معمور نیست از کلیم غزل 123
1. روشنی در خانه معمور نیست
نیست یک ویرانه کان پر نور نیست
...
ایدل دویدن از پی آن بیوفا بسست از کلیم غزل 124
1. ایدل دویدن از پی آن بیوفا بسست
گر تو هنوز سیر نگشتی مرا بسست
...
امشب گل خورشید بدامان نگاهست از کلیم غزل 125
1. امشب گل خورشید بدامان نگاهست
آئینه دل روشن از آن چشم سیاهست
...
تا بنام من زبان خامه ات گردیده است از کلیم غزل 126
1. تا بنام من زبان خامه ات گردیده است
از نگینم می رود بیرون ز بس بالیده است
...
ز بسکه سر زده مژگان او بدلها رفت از کلیم غزل 127
1. ز بسکه سر زده مژگان او بدلها رفت
حدیث شوخی و بیباکیش بهر جا رفت
...
هیچگه جوش سرشک از مژه ما کم نیست از کلیم غزل 128
1. هیچگه جوش سرشک از مژه ما کم نیست
اینقدر آب سزاوار گل آدم نیست
...
توبه کردم مستی از چشم بتان افتاده از کلیم غزل 129
1. توبه کردم مستی از چشم بتان افتاده است
تاک را هم از خزان آتش بجان افتاده است
...
شمیم خلد، گدای دیار کشمیرست از کلیم غزل 130
1. شمیم خلد، گدای دیار کشمیرست
شکفتگی گل خار بهار کشمیرست
...
اگر ز هستی ما نام بینشانی هست از کلیم غزل 131
1. اگر ز هستی ما نام بینشانی هست
در آشیان هما مشت استخوانی هست
...