جمال عشق قدیم است و مابقی محدث از جامی غزل 132
1. جمال عشق قدیم است و مابقی محدث
مجال دخل ندارد خرد درین مبحث
مرا نیست بر خوردن باده باعث از جامی غزل 133
1. مرا نیست بر خوردن باده باعث
بجز غفلت از عالم پر حوادث
می کند عشق تو تاراج دل و دین الغیاث از جامی غزل 134
1. می کند عشق تو تاراج دل و دین الغیاث
می برد صبر و قرار از جان غمگین الغیاث
یار اگر در بست بر رویت چه باشی در از جامی غزل 135
1. یار اگر در بست بر رویت چه باشی در حرج
صبرکن سر بر درش کالصبر مفتاح الفرج
چنین که سالک ما می نهد قدم کج مج از جامی غزل 136
1. چنین که سالک ما می نهد قدم کج مج
هزار مرحله افزون بود ازو تا حج
به مهر و ماه فلک کودکیست بازی سنج از جامی غزل 137
1. به مهر و ماه فلک کودکیست بازی سنج
که کرده است به بازی ترازو از نارنج
ای ز تو قیل و قال ما همه هیچ از جامی غزل 138
1. ای ز تو قیل و قال ما همه هیچ
فهم و وهم و خیال ما همه هیچ
قد بدا نور فالق الاصباح از جامی غزل 139
1. قد بدا نور فالق الاصباح
اسفر الصبح اطفی ء المصباح
هر لحظه نمایی به لباس دگرم رخ از جامی غزل 140
1. هر لحظه نمایی به لباس دگرم رخ
گاه از بت فرخار و گه از لعبت خلخ
برآ به پای خرد گرد آن برآمده کاخ از جامی غزل 141
1. برآ به پای خرد گرد آن برآمده کاخ
درآی در حرم انس قدسیان گستاخ
می رسد از دولت عشقم مدد از جامی غزل 142
1. می رسد از دولت عشقم مدد
بنده عشقم ز ازل تا ابد
خوش آن که شد به دلی از مضیق حرص آزاد از جامی غزل 143
1. خوش آن که شد به دلی از مضیق حرص آزاد
مقیم کنج قناعت درین خراب آباد