مردم چشمم ز تو خالی بس است از جامی غزل 108
1. مردم چشمم ز تو خالی بس است
مونس جان از تو خیالی بس است
ای سنبل مشکین زده سر از گل رویت از جامی غزل 109
1. ای سنبل مشکین زده سر از گل رویت
ندهم به همه ساده رخان یک سر مویت
نه چنان گرفت خانه به دل من آرزویت از جامی غزل 110
1. نه چنان گرفت خانه به دل من آرزویت
که دگر به خانه رفتن کنم آرزو ز کویت
سبزه نو که ز گلزار رخت سر زده است از جامی غزل 111
1. سبزه نو که ز گلزار رخت سر زده است
رقم نسخ گل از غالیه تر زده است
چون تو ماهی در همه آفاق نیست از جامی غزل 112
1. چون تو ماهی در همه آفاق نیست
بی تو بودن طاقت عشاق نیست
هیچ کس نیست که حیران شده روی تو نیست از جامی غزل 113
1. هیچ کس نیست که حیران شده روی تو نیست
روی در سجده محراب دو ابروی تو نیست
بلبل چو مطربان به غزلخوانی آمده از جامی غزل 114
1. بلبل چو مطربان به غزلخوانی آمده ست
بر وی شکوفه در درم افشانی آمده ست
رنگ رخت ز تاب تب ای سیمبر شکست از جامی غزل 115
1. رنگ رخت ز تاب تب ای سیمبر شکست
رنگ شکسته ات دل اهل نظر شکست
سرو گل اندام من طرف کله برشکست از جامی غزل 116
1. سرو گل اندام من طرف کله برشکست
کاکل او بر سمن غالیه تر شکست
وقت گل شد بزم عشرت بر لب جو خوشتر از جامی غزل 117
1. وقت گل شد بزم عشرت بر لب جو خوشتر است
جام عیش از دست گلرویان گلبو خوشتر است
دودم از سینه که گرد آمده بالای سر از جامی غزل 118
1. دودم از سینه که گرد آمده بالای سر است
قدسیان را شده از ناوک آهم سپر است
به باغم بی رخت تسکین محال است از جامی غزل 119
1. به باغم بی رخت تسکین محال است
تماشای گل و نسرین محال است