چون از جمالالدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 61
1. چون بیخبری از غمم ایماه چه سود
چون در تو نکرد اینهمه غم راه چه سود
...
1. چون بیخبری از غمم ایماه چه سود
چون در تو نکرد اینهمه غم راه چه سود
...
1. یک شهر همیکنند فریاد و نفیر
در مانده بدست زلف آن کافر اسیر
...
1. زینگونه که شد خوار و فرومایه هنر
از جهل پس افتاد بصد پایه هنر
...
1. گفتم که چراست گرد آن تنگ شکر
باریک خطی نبشته از عنبر تر
...
1. تا من ز رخ خوب تو گشتم مهجور
نزدیک تو تا شتافت جان رنجور
...
1. جانا نم دیده وتف سینه نگر
این عشق تو و فراق دیرینه نگر
...
1. ای روی ترا برده مه چرخ نماز
زلفت چو شب هجر سیه رنگ و دراز
...
1. گفتی مگذر بکوی ما در زین پس
کامیخته ز مهر با دیگر کس
...
1. در جامه ازرق آن بت عشوه فروش
چون ماه ز آسمان پدید آمد دوش
...
1. زلفی که همی نهاد سر بر قدمش
بسترد که بد جایگه پیچ و خمش
...
1. آن ماه که آفتاب نامست رخش
وندر ره عقل و هوش دامست رخش
...
1. نادیده هنوز آن رخ غم پردازش
بر بود دلم زلف کمند اندازش
...