روزی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 49
1. روزی که بر منت گذاری باشد
آن روز طراز روزگاری باشد
جانا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 50
1. جانا زمن سوخته به زین پرسند
به زین زمن خسته مسکین پرسند
افسوس از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 51
1. افسوس که شد جوانی و چیز نماند
وان قوت رای و عقل و تمییز نماند
تا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 52
1. تا کی ز توام جفای دلسوز رسد
چند از تو بجان تیر جگر دوز رسد
نه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 53
1. نه با تو مرا خلوت و جام می بود
نه با تو مرا عشرت و نای و نی بود
تا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 54
1. تا طره بدان روی دلارای افکند
تا دل بخم زلف سمن سای افکند
شاها از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 55
1. شاها بتو ایزد همه آفاق سپرد
نتوان بدو ماه شهرهای تو شمرد
زین از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 56
1. زین پس دل من بمهر یکتا نشود
وین عشق کهن گشته مطرا نشود
شبهای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 57
1. شبهای جهان مگر بهم پیوستند
و اختر همگی چو خفتگان مستند
هر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 58
1. هر دم ز توام غمی دگر باید برد
هر روز زدی غمی بتر باید برد
زاواز از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 59
1. زاواز خوش تو عقل مدهوش شود
وز دل همه درد و غم فراموش شود
ناگاه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 60
1. ناگاه چنین کرانه جوئی که چه بود
یکباره نمود سنگ خوئی که چه بود