زلفی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 37
1. زلفی که بر او بند و گره باشد صد
محتاج گره زدن چرا باشد خود
کار از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 38
1. کار تو همه سرکشی و ناز بود
وین کبر زوال حسنش انباز بود
هجران از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 39
1. هجران تو از دو چشم من خواب ببرد
بی آب دو چشمت از رخم آب ببرد
گفتم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 40
1. گفتم که مرا چشم تو می پست کند
گو جور کند بر من و پیوست کند
زان از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 41
1. زان غالیه دان کزاو دلم خون آید
چندین سخن نغز برون چون آید
جائی از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 42
1. جائی که غمت بقصد جان برخیزد
دل را چه زیان گر از میان برخیزد
دردا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 43
1. دردا که دلم زهجر خون خواهد شد
کارم ز فراق سرنگون خواهد شد
حسن از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 44
1. حسن تو اگر چه خیمه بر ماه زند
ور عشق تو بر عقل همی راه زند
هر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 45
1. هر کس که نشان آن لب و دندان دید
در حقه لعل رشته مرجان دید
گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 46
1. گر چه ز تو بر دلم ستم میگذرد
ور چه شب و روز من بغم میگذرد
آن از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 47
1. آن شیفته را چو باد در بوق افتاد
آن گنبد سیم رنگ از دست بداد
بر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 48
1. بر من غم عشق بینهایت برسید
وز دست تو کارم بشکایت برسید