زلفی که بر او بند و گره باشد صد از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 37
1. زلفی که بر او بند و گره باشد صد
محتاج گره زدن چرا باشد خود
کار تو همه سرکشی و ناز بود از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 38
1. کار تو همه سرکشی و ناز بود
وین کبر زوال حسنش انباز بود
هجران تو از دو چشم من خواب ببرد از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 39
1. هجران تو از دو چشم من خواب ببرد
بی آب دو چشمت از رخم آب ببرد
گفتم که مرا چشم تو می پست کند از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 40
1. گفتم که مرا چشم تو می پست کند
گو جور کند بر من و پیوست کند
زان غالیه دان کزاو دلم خون آید از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 41
1. زان غالیه دان کزاو دلم خون آید
چندین سخن نغز برون چون آید
جائی که غمت بقصد جان برخیزد از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 42
1. جائی که غمت بقصد جان برخیزد
دل را چه زیان گر از میان برخیزد
دردا که دلم زهجر خون خواهد شد از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 43
1. دردا که دلم زهجر خون خواهد شد
کارم ز فراق سرنگون خواهد شد
حسن تو اگر چه خیمه بر ماه زند از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 44
1. حسن تو اگر چه خیمه بر ماه زند
ور عشق تو بر عقل همی راه زند
هر کس که نشان آن لب و دندان دید از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 45
1. هر کس که نشان آن لب و دندان دید
در حقه لعل رشته مرجان دید
گر چه ز تو بر دلم ستم میگذرد از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 46
1. گر چه ز تو بر دلم ستم میگذرد
ور چه شب و روز من بغم میگذرد
آن شیفته را چو باد در بوق افتاد از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 47
1. آن شیفته را چو باد در بوق افتاد
آن گنبد سیم رنگ از دست بداد
بر من غم عشق بینهایت برسید از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 48
1. بر من غم عشق بینهایت برسید
وز دست تو کارم بشکایت برسید