ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 13
1. ای دیده دل ریش جگر خورده تست
وین جان بجان آمده آزرده تست
با از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 14
1. با دلبر خود بکام دل گشتم جفت
بر شاخ طرب گل مرادم بشکفت
گر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 15
1. گر شرم همی از آن و این باید داشت
پس عیب کسان زیر زمین باید داشت
دلبر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 16
1. دلبر که ز من روی بعمدا بنهفت
میگوید دوش چشم من بیتو نخفت
هر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 17
1. هر چند که شد گرمی بازار تو سست
هرگز نشدم بمهر در کار تو سست
دل از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 18
1. دل قصد وصال دلکشی کرد و برفت
خود را بفدای مهوشی کرد و برفت
باسبلت از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 19
1. باسبلت سبز یارب آن لب چه لبست
یاقوت شکر طعم زمرد سلبست
لعل از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 20
1. لعل تو ازان زمرد آورد نبات
تا باید از افعی دو زلف تو نجات
با از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 21
1. با تو سخنم ز باد بی سنگ ترست
کارم بر تو ز آب بیرنگ ترست
یک از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 22
1. یک شب بمراد دل کسی شاد نزیست
کو با غم دل نشد دیگر روزی بیست
گفتم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 23
1. گفتم که چو فتنه چشم تو خفته بهست
وز سرد سخن لعل تو ناسفته بهست
شیرین از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 24
1. شیرین سخنم گر چه لطیف و نیکوست
هم می نرهد ز طعنه دشمن و دوست