آهی که من خسته برآرم ز جگرگاه از جلال عضد غزل 240
1. آهی که من خسته برآرم ز جگرگاه
نُه پرده افلاک بسوزم به سحرگاه
...
1. آهی که من خسته برآرم ز جگرگاه
نُه پرده افلاک بسوزم به سحرگاه
...
1. ای سایبان شاهی بر آفتاب بسته
برگرد ماه زنجیر از مشک ناب بسته
...
1. زهی زلف تو نرخ سنبل شکسته
به زنجیر زلفت دل خسته بسته
...
1. ای بی سببی ز بنده برگشته
واندر پی صحبتی دگر گشته
...
1. ماییم و دلی به غم نشسته
روزان و شبان دُژم نشسته
...
1. قدحی نوش کن و جرعه به مخموران ده
نوشدارو ز لب لعل به رنجوران ده
...
1. ای از آن طرّه سرافکنده
خانه عالمی برافکنده
...
1. ای جمال رخ تو تا بوده
عاشقان در غمش نیاسوده
...
1. معشوقه به چنگ آر و می و چنگ و چغانه
کاحوال جهان جمله فسون است و فسانه
...
1. ای ز نور رخت افتاده به شک پروانه
شمع رخسار ترا شمع فلک پروانه
...
1. بیاور ای بت ساقی شراب دوشینه
بزن برآتشم امروز آب دوشینه
...
1. ای سهی قدّ ترا سرو و صنوبر بنده ای
عالمی حُسن ترا چاکر و چاکر بنده ای
...