ای یار! دوش همدم و یار که بوده از جلال عضد غزل 252
1. ای یار! دوش همدم و یار که بوده ای؟
لبها گزیده شب به کنار که بوده ای؟
...
جانا! تو سوز و درد دل ما ندیده از جلال عضد غزل 253
1. جانا! تو سوز و درد دل ما ندیده ای
از ما سؤال کن که تو اینها ندیده ای
...
من کِیَم، بر آستانت خستهٔ از جلال عضد غزل 254
1. من کِیَم، بر آستانت خستهٔ بیچاره‌ای
عاشقی سرگشته‌ای از خان و مان آواره‌ای
...
ای ز چشمان تو در دیده بختم خوابی از جلال عضد غزل 255
1. ای ز چشمان تو در دیده بختم خوابی
وز سر زلف تو در رشته جانم تابی
...
ما کرده ایم نامه هستی خویش از جلال عضد غزل 256
1. ما کرده ایم نامه هستی خویش طی
وآنگه نهاده بر سر بازار عشق پی
...
به یاد آور که در ایّام خُردی از جلال عضد غزل 257
1. به یاد آور که در ایّام خُردی
قدم در دوستی چون می فشردی
...
چه جرم رفت که یکباره مِهر ببریدی از جلال عضد غزل 258
1. چه جرم رفت که یکباره مِهر ببریدی
چه اوفتاد که از ما عنان بپیچیدی
...
ز سودای گل سوری ز عشق روی گلناری از جلال عضد غزل 259
1. ز سودای گل سوری ز عشق روی گلناری
من و بلبل به سر بردیم عمری در گرفتاری
...
در زمستان بر امید آنکه باز از جلال عضد غزل 260
1. در زمستان بر امید آنکه باز آید بهاری
عاشق گل را بباید ساختن با نوک خاری
...
آیم که رُخت بینم و دیدن نگذاری از جلال عضد غزل 261
1. آیم که رُخت بینم و دیدن نگذاری
آواز خوشت نیز شنیدن نگذاری
...
بکوش تا دل آزرده ای به دست آری از جلال عضد غزل 262
1. بکوش تا دل آزرده ای به دست آری
که اهل دل نپسندند مردم آزاری
...
صبحدم می گفت نالان بلبلی بر از جلال عضد غزل 263
1. صبحدم می گفت نالان بلبلی بر شاخساری:
گل بخواهد رفت تا دیگر که بیند نوبهاری
...