دلم چون چشم سرمستش از جهان ملک خاتون غزل 240
1. دلم چون چشم سرمستش کنون در عین خمّاریست
نشسته در غم رویش جهان در کوی غمخواریست
باز دل را به غم عشق تو از جهان ملک خاتون غزل 241
1. باز دل را به غم عشق تو خوش بازاریست
زآنکه بر روی گلت بلبل جان با زاریست
ما را سر و کار با نگاریست از جهان ملک خاتون غزل 242
1. ما را سر و کار با نگاریست
دل در خم زلف غمگساریست
مقصود جهان از دو جهان از جهان ملک خاتون غزل 243
1. مقصود جهان از دو جهان وصل نگاریست
ورنی به جهانم بجز این کار چه کاریست
مرا جان پای بند مهر از جهان ملک خاتون غزل 244
1. مرا جان پای بند مهر یاریست
دلم آشفته ی زلف نگاریست
ای بت نامهربان این از جهان ملک خاتون غزل 245
1. ای بت نامهربان این ستم از بهر چیست
بر دل بیچاره ای کز دل و از جان بریست
ای باد صبحدم خبر آن از جهان ملک خاتون غزل 246
1. ای باد صبحدم خبر آن نگار چیست
آخر هوای آن صنم گل عذار چیست
ای باد صبحدم خبر آن از جهان ملک خاتون غزل 247
1. ای باد صبحدم خبر آن نگار چیست
بویت خوش است حال سر زلف یار چیست
ای جهان این همه درد از جهان ملک خاتون غزل 248
1. ای جهان این همه درد دل بی پایان چیست
دردم از حد بشد اکنون تو بگو درمان چیست
دل به عشق یار دادم چاره از جهان ملک خاتون غزل 249
1. دل به عشق یار دادم چاره چیست
داغ او بر دل نهادم چاره چیست
ما را به درد عشق تو جز از جهان ملک خاتون غزل 250
1. ما را به درد عشق تو جز صبر چاره چیست
وز دور در جمال رخت جز نظاره چیست
در سر هوسم ز عشق بازیست از جهان ملک خاتون غزل 251
1. در سر هوسم ز عشق بازیست
عشقش که نه از سر مجازیست