بیا که غمزه مستت به از جهان ملک خاتون غزل 252
1. بیا که غمزه مستت به عین دلدوزیست
جمال روی تو در غایت دلفروزیست
نظر به روی تو صبحی نشان از جهان ملک خاتون غزل 253
1. نظر به روی تو صبحی نشان فیروزیست
که حسن روی تو در غایت دل افروزیست
مرا بر در تو سر بندگیست از جهان ملک خاتون غزل 254
1. مرا بر در تو سر بندگیست
که از بندگی تو فرخندگیست
هر جا که همچو روی تو از جهان ملک خاتون غزل 255
1. هر جا که همچو روی تو در بوستان گلیست
فریاد و الغیاث که معشوق بلبلیست
بلبلا این چمن چه بستانیست از جهان ملک خاتون غزل 256
1. بلبلا این چمن چه بستانیست
ناله می زن که خوش گلستانیست
هر چند دلارام مرا مهر از جهان ملک خاتون غزل 257
1. هر چند دلارام مرا مهر و وفا نیست
یک لحظه خیالش ز من خسته جدا نیست
به دردم غیر وصل تو دوا از جهان ملک خاتون غزل 258
1. به دردم غیر وصل تو دوا نیست
چرا با ما تو را جز ماجرا نیست
جهان را باز ایام جوانیست از جهان ملک خاتون غزل 259
1. جهان را باز ایام جوانیست
سر سودای عیش و کامرانیست
دلم ز روی چو خورشید از جهان ملک خاتون غزل 260
1. دلم ز روی چو خورشید تو شکیبا نیست
چرا که خوشتر از آن در جهان تماشا نیست
ترا در دل مگر مهر و وفا از جهان ملک خاتون غزل 261
1. ترا در دل مگر مهر و وفا نیست
و یا آیین تو غیر از جفا نیست
آخر ز چه رو در دل تو مهر از جهان ملک خاتون غزل 262
1. آخر ز چه رو در دل تو مهر و وفا نیست
با ما ز چرا ای دل و دین غیر صفا نیست
جز بوی سر زلف تو با باد از جهان ملک خاتون غزل 263
1. جز بوی سر زلف تو با باد صبا نیست
...........................................ا نیست