در فراقت جز غمم کس یار از جهان ملک خاتون غزل 276
1. در فراقت جز غمم کس یار نیست
غم بسی دارم ولی غمخوار نیست
ما را ز درد عشق تو یک از جهان ملک خاتون غزل 277
1. ما را ز درد عشق تو یک دم قرار نیست
آخر چرا تو را غم این بی قرار نیست
ما را غمی چو شدّت هجران از جهان ملک خاتون غزل 278
1. ما را غمی چو شدّت هجران یار نیست
وینم بتر که غیر غمم غمگسار نیست
بازآ که در فراق تو ما از جهان ملک خاتون غزل 279
1. بازآ که در فراق تو ما را قرار نیست
روز و شبم بجز غم عشق تو کار نیست
ای دل چه چاره چون که از جهان ملک خاتون غزل 280
1. ای دل چه چاره چون که جهان پایدار نیست
جز درد و خون دیده در این روزگار نیست
دردمند عشق او گشتم از جهان ملک خاتون غزل 281
1. دردمند عشق او گشتم مرا تیمار نیست
چون کنم چون آن طبیبم را غم بیمار نیست
هر که دلش با غم ما یار از جهان ملک خاتون غزل 282
1. هر که دلش با غم ما یار نیست
راست توان گفت که او یار نیست
از مهر منت به دل اثر از جهان ملک خاتون غزل 283
1. از مهر منت به دل اثر نیست
وز جان جهان ترا خبر نیست
تو را از حال مسکینان از جهان ملک خاتون غزل 284
1. تو را از حال مسکینان خبر نیست
بر آب چشم ما زانت گذر نیست
مرا در عشقت از عالم از جهان ملک خاتون غزل 285
1. مرا در عشقت از عالم خبر نیست
به جای تو مرا یاری دگر نیست
ما را ز سر کوی غمت راه از جهان ملک خاتون غزل 286
1. ما را ز سر کوی غمت راه به در نیست
مشکل که جز این کوی مرا روی دگر نیست
مرا به غیر هوای تو، از جهان ملک خاتون غزل 287
1. مرا به غیر هوای تو، هیچ در سر نیست
بجز وصال رخ تو خیال دیگر نیست