در فراقت جز غمم کس پیش از جهان ملک خاتون غزل 300
1. در فراقت جز غمم کس پیش نیست
وز وجودم جز خیالی بیش نیست
گرچه به پای بوس تو ما از جهان ملک خاتون غزل 301
1. گرچه به پای بوس تو ما را مجال نیست
غیر از خیال روی توام در خیال نیست
مرا دلبند و مونس غیر از جهان ملک خاتون غزل 302
1. مرا دلبند و مونس غیر غم نیست
ترا سرمایه جز جور و ستم نیست
نگار من به سر عهد خویش از جهان ملک خاتون غزل 303
1. نگار من به سر عهد خویش محکم نیست
مرا به غیر غم دوست هیچ همدم نیست
جز لطف تو جانا به جهان از جهان ملک خاتون غزل 304
1. جز لطف تو جانا به جهان هیچ کسم نیست
فریادرسم زود که فریادرسم نیست
فریاد که جز لطف تو فریادرسم از جهان ملک خاتون غزل 305
1. فریاد که جز لطف تو فریادرسم نیست
واندر دو جهان غیر غمت هیچ کسم نیست
مرا به غیر صبا پیش دوست از جهان ملک خاتون غزل 306
1. مرا به غیر صبا پیش دوست محرم نیست
مرا انیس و دلارام و یار جز غم نیست
چه کنم در شب هجران تو از جهان ملک خاتون غزل 307
1. چه کنم در شب هجران تو آرامم نیست
یک نظر بر رخ جان بخش دلارامم نیست
مهربانی ز دلستانم از جهان ملک خاتون غزل 308
1. مهربانی ز دلستانم نیست
میل دل جز به دوستانم نیست
درد هجران ز تو نهانم از جهان ملک خاتون غزل 309
1. درد هجران ز تو نهانم نیست
بیش ازین طاقت و توانم نیست
دلی کجاست که آن دل سرشته از جهان ملک خاتون غزل 310
1. دلی کجاست که آن دل سرشته با غم نیست
چون زلفِ خوب رخان بام و شام درهم نیست
الهی شکر و فضلت را کران از جهان ملک خاتون غزل 311
1. الهی شکر و فضلت را کران نیست
که را حمد و ثنایت در زبان نیست