مرا به درد فراق تو هیچ از جهان ملک خاتون غزل 312
1. مرا به درد فراق تو هیچ درمان نیست
به غیر آتش عشق رخ تو در جان نیست
هزار محنت و غم چون فراق از جهان ملک خاتون غزل 313
1. هزار محنت و غم چون فراق یاران نیست
هزار غم چو غم عشق غمگساران نیست
کدام دل که به داغ فراق از جهان ملک خاتون غزل 314
1. کدام دل که به داغ فراق بریان نیست
کدام دیده ی جان بی رخ تو گریان نیست
مرا فراق رخ آن نگار از جهان ملک خاتون غزل 315
1. مرا فراق رخ آن نگار ممکن نیست
وصال آن بت سیمین عذار ممکن نیست
چون تماشاگه جان غیر از جهان ملک خاتون غزل 316
1. چون تماشاگه جان غیر سر کوی تو نیست
دلبرا صبر و شکیباییم از روی تو نیست
ما را به غیر لطف تو شاها از جهان ملک خاتون غزل 317
1. ما را به غیر لطف تو شاها پناه نیست
زیرا که بنده ای چو من و چون تو شاه نیست
نیست دلی کز غم تو خسته از جهان ملک خاتون غزل 318
1. نیست دلی کز غم تو خسته نیست
با سر زلفین تو وابسته نیست
کیست که جانش ز غمت خسته از جهان ملک خاتون غزل 319
1. کیست که جانش ز غمت خسته نیست
کیست که دل را به رخت بسته نیست
ما را به درد عشق تو جز از جهان ملک خاتون غزل 320
1. ما را به درد عشق تو جز صبر چاره نیست
شب نیست کز فراق تو صد جامه پاره نیست
شب نیست کز فراق تو صد از جهان ملک خاتون غزل 321
1. شب نیست کز فراق تو صد جامه پاره نیست
تدبیر ما به عشق تو جز صبر چاره نیست
ساقیا چون گل شکفت از از جهان ملک خاتون غزل 322
1. ساقیا چون گل شکفت از می پرستی چاره نیست
صورتی بی جان بود گر وقت گل می خواره نیست