سراسیمه از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 340
1. سراسیمه لشکر همی تاخت کوش
ز زخم منوچهر بی فرّ و هوش
به از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 341
1. به آسانی ایدر سرش گشت مست
به بیداد و بیهوده بگشاد دست
پس از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 342
1. پس از بجّه و نوبه مردی درشت
پدید آمد و بختش آمد به مشت
چو از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 343
1. چو آگاهی آمد به کوش سترگ
که آمد سپاهی بدان سان بزرگ
همی از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 344
1. همی تاخت تا پیش کاووس شاه
ببردندش و برگشادند راه
بدان از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 345
1. بدان ره کشیدش فزونی و آز
که لشکر به کشور همی خواند باز
بماندند از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 346
1. بماندند بیچاره چون بیهشان
میان دو کوه آن همه سرکشان
به از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 347
1. به فرمان دستور او کشورش
همان زیردستان و هم لشکرش
شکار از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 348
1. شکار آرزو کرد یک روز کوش
بشد با سواران پولادپوش
چهل از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 349
1. چهل روز بر گردِ آن بیشه کوش
همی تاخت، نیرو نماندش نه توش
ز از ایرانشان ابن ابی الخیر کوش‌نامه 350
1. ز گفتار او کوش شد تنگدل
بزد اسب و برگشت خوار و خجل