سراسیمه لشکر همی تاخت کوش از ایرانشهر کوش‌نامه 340
1. سراسیمه لشکر همی تاخت کوش
ز زخم منوچهر بی فرّ و هوش
به آسانی ایدر سرش گشت مست از ایرانشهر کوش‌نامه 341
1. به آسانی ایدر سرش گشت مست
به بیداد و بیهوده بگشاد دست
پس از بجّه و نوبه مردی درشت از ایرانشهر کوش‌نامه 342
1. پس از بجّه و نوبه مردی درشت
پدید آمد و بختش آمد به مشت
چو آگاهی آمد به کوش سترگ از ایرانشهر کوش‌نامه 343
1. چو آگاهی آمد به کوش سترگ
که آمد سپاهی بدان سان بزرگ
همی تاخت تا پیش کاووس شاه از ایرانشهر کوش‌نامه 344
1. همی تاخت تا پیش کاووس شاه
ببردندش و برگشادند راه
بدان ره کشیدش فزونی و آز از ایرانشهر کوش‌نامه 345
1. بدان ره کشیدش فزونی و آز
که لشکر به کشور همی خواند باز
بماندند بیچاره چون بیهشان از ایرانشهر کوش‌نامه 346
1. بماندند بیچاره چون بیهشان
میان دو کوه آن همه سرکشان
به فرمان دستور او کشورش از ایرانشهر کوش‌نامه 347
1. به فرمان دستور او کشورش
همان زیردستان و هم لشکرش
شکار آرزو کرد یک روز کوش از ایرانشهر کوش‌نامه 348
1. شکار آرزو کرد یک روز کوش
بشد با سواران پولادپوش
چهل روز بر گردِ آن بیشه کوش از ایرانشهر کوش‌نامه 349
1. چهل روز بر گردِ آن بیشه کوش
همی تاخت، نیرو نماندش نه توش
ز گفتار او کوش شد تنگدل از ایرانشهر کوش‌نامه 350
1. ز گفتار او کوش شد تنگدل
بزد اسب و برگشت خوار و خجل