کوش‌نامه ایرانشان ابن ابی الخیر

1 فرستاد از ایرانیان دو هزار به لشکرگه مردم کینه دار

2 بدان تا نیارد به تاراج کس نباشد سپه را بدان دسترس

3 وزآن پس سوی شهر پیغام کرد که شاه شما کارِ بس خام کرد

4 از او زیردستان خود خواستیم بدان آرزو نامه آراستیم

1 چو آمد به دشت اریله فرود سراپرده و خیمه زد پیش رود

2 چنان یافت مغرب که هرگز نبود همه باغ و پالیز و کشت و درود

3 درخت برومند و آب روان همه سبزه اندر خور خسروان

4 همه مرغزارش پر از گوسفند همه جویبارش درخت بلند

1 هم اندر زمان نامه ای کرد زود همه لابه کز لابه ها دید سود

2 سر نامه گفت ای جهانگیر شاه جهان را مکن بیش خیره تباه

3 که گر باد را اندر آری به بند هم از گردش چرخ یابی گزند

4 نیای تو ضحاک جنگی کجاست که از خون تیغش همی موج خاست!

1 چو بنهاد پاسخ در آن پیشگاه نگه کرد و برخواند دستور شاه

2 فریدون همه جُستنی باز جُست یکایک بگفت آنچه دید او درست

3 از آن افسر و تخت زرّین اوی وزآن بارگاه به آیین اوی

4 وزآن استواری آن جایگاه وزآن کشور و ساز و چندان سپاه

1 بفرمود تا قارن آمد برش سر پهلوان همه لشکرش

2 بدو گفت گفتم تو را من ز پیش که از ره بتابد چنان زشت کیش

3 چو آمدش گنج و بزرگی به دست شد از گوهر خویش یکباره مست

4 بدو گفت قارن که شاه جهان ندیده ست از او آشکار و نهان

1 پراندیشه بود و همی سال چند بدان کز فریدونش آید گزند

2 چو بگذشت بر وی بسی سالیان سپاهی نیامد از ایرانیان

3 شد ایمن ز کار فریدون و رزم به بگماز و آرام پرداخت و بزم

4 بزرگان که بودند از لشکرش ز هر جای گرد آمده بر درش

1 چو بگذشت صد سال و هشتاد و یک دگر باره سورش نمود از فلک

2 فریدون فرّخ سه فرزند داشت که از مهر هر سه به دل بند داشت

3 بر ایشان زمین را به سه بخش کرد ز شاهی رخ هر یکی رخش کرد

4 به سلم دلیر آمد از بخش روم همه کشور خاور و مرز و بوم

1 بدان مرز یک هفته آمد فراز وز آن جا به راه سوان گشت باز

2 به راه اندرون زرّ رسته بیافت که از ریگ همچون چراغی بتافت

3 فرود آمدند اندر آن ریگ گرم که از تابش او همی سوخت چرم

4 بجست و بیاورد از آن هرکسی شتروارها بار کرد او بسی

1 وزآن پس دبیران و گردان شاه که با کوش رفتند از آن پیشگاه

2 فرستاد هر کس همی آگهی از آن تخت و آن بارگاه مهی

3 ز کوه کلنگان و دریای ژرف از آن شهرهای بزرگ و شگرف

4 وزآن گنج پرمایه و کان زر وزآن لشکر گشن پرخاشخر

1 ببردند و بر کوش کردند یاد دژم گشت از ایشان و پاسخ نداد

2 وزآن پس چنان گفت کاری رواست کند هرچه خواهد که او پادشاست

3 مرا نامه کرده ست هم زین نشان که زی ما فرست آن همه سرکشان

4 کنون کرد باید شما را درنگ یکی تا سگالیم زین نام و ننگ