نگهبان حرم معمار از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 97
1. نگهبان حرم معمار دیر است
یقینش مرده و چشمش به غیر است
ز سوز این فقیر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 98
1. ز سوز این فقیر ره نشینی
بده او را ضمیر آتشینی
گهی افتم گهی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 99
1. گهی افتم گهی مستانه خیزم
چو خون بی تیغ و شمشیری بریزم
مرا تنهائی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 100
1. مرا تنهائی و آه و فغان به
سوی یثرب سفر بی کاروان به
پریدم در فضای از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 101
1. پریدم در فضای دلپذیرش
پرم تر گشت از ابر مطیرش
به آن رازی که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 102
1. به آن رازی که گفتم پی نبردند
ز شاخ نخل من خرما نخوردند
نه شعر است اینکه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 103
1. نه شعر است اینکه بر وی دل نهادم
گره از رشتهء معنی گشادم
تو گفتی از حیات از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 104
1. تو گفتی از حیات جاودان گوی
بگوش مرده ئی پیغام جان گوی
رخم از درد پنهان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 105
1. رخم از درد پنهان زعفرانی
تراود خون ز چشم ارغوانی
زبان ما غریبان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 106
1. زبان ما غریبان از نگاهیست
حدیث دردمندان اشک و آهیست
خودی دادم ز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 107
1. خودی دادم ز خود نامحرمی را
گشادم در گل او زمزمی را
درون ما به جز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 108
1. درون ما به جز دود نفس نیست
بجز دست تو ما را دست رس نیست