نگهبان حرم معمار دیر است از لاهوری ارمغان حجاز 97
1. نگهبان حرم معمار دیر است
یقینش مرده و چشمش به غیر است
ز سوز این فقیر ره نشینی از لاهوری ارمغان حجاز 98
1. ز سوز این فقیر ره نشینی
بده او را ضمیر آتشینی
گهی افتم گهی مستانه خیزم از لاهوری ارمغان حجاز 99
1. گهی افتم گهی مستانه خیزم
چو خون بی تیغ و شمشیری بریزم
مرا تنهائی و آه و فغان به از لاهوری ارمغان حجاز 100
1. مرا تنهائی و آه و فغان به
سوی یثرب سفر بی کاروان به
پریدم در فضای دلپذیرش از لاهوری ارمغان حجاز 101
1. پریدم در فضای دلپذیرش
پرم تر گشت از ابر مطیرش
به آن رازی که گفتم پی نبردند از لاهوری ارمغان حجاز 102
1. به آن رازی که گفتم پی نبردند
ز شاخ نخل من خرما نخوردند
نه شعر است اینکه بر وی دل نهادم از لاهوری ارمغان حجاز 103
1. نه شعر است اینکه بر وی دل نهادم
گره از رشتهء معنی گشادم
تو گفتی از حیات جاودان گوی از لاهوری ارمغان حجاز 104
1. تو گفتی از حیات جاودان گوی
بگوش مرده ئی پیغام جان گوی
رخم از درد پنهان زعفرانی از لاهوری ارمغان حجاز 105
1. رخم از درد پنهان زعفرانی
تراود خون ز چشم ارغوانی
زبان ما غریبان از نگاهیست از لاهوری ارمغان حجاز 106
1. زبان ما غریبان از نگاهیست
حدیث دردمندان اشک و آهیست
خودی دادم ز خود نامحرمی را از لاهوری ارمغان حجاز 107
1. خودی دادم ز خود نامحرمی را
گشادم در گل او زمزمی را
درون ما به جز دود نفس نیست از لاهوری ارمغان حجاز 108
1. درون ما به جز دود نفس نیست
بجز دست تو ما را دست رس نیست