ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 دل ما بیدلان بردند و رفتند مثال شعله افسردند و رفتند

2 بیا یک لحظه با عامان درآمیز که خاصان باده ها خوردند و رفتند

1 سخن ها رفت از بود و نبودم من از خجلت لب خود کم گشودم

2 سجود زنده مردان می شناسی عیار کار من گیر از سجودم

1 دل من در گشاد چون و چند است نگاهش از مه و پروین بلند است

2 بده ویرانه ئی در دوزخ او را که این کافر بسی خلوت پسند است

1 چه شور است این که در آب و گل افتاد ز یک دل عشق را صد مشکل افتاد

2 قرار یک نفس بر من حرام است بمن رحمی که کارم با دل افتاد

1 جهان از خود برون آوردهٔ کیست؟ جمالش جلوهء بی پردهٔ کیست؟

2 مرا گوئی که از شیطان حذر کن بگو با من که او پروردهٔ کیست؟

1 دل بی قید من در پیچ و تابیست نصیب من عتابی یا خطابیست

2 دل ابلیس هم نتوانم آزرد گناه گاهگاه من صوابیست

1 صبنت الکاس عنا ام عمرو وکان الکاس مجراها الیمنیا

2 اگر این است رسم دوستداری بدیوار حرم زن جام و مینا

1 بخود پیچیدگان در دل اسیرند همه دردند و درمان ناپذیرند

2 سجود از ما چه میخواهی که شاهان خراجی از ده ویران نگیرند

1 روم راهی که او را منزلی نیست از آن تخمی که ریزم حاصلی نیست

2 من از غمها نمی ترسم ولیکن مده آن غم که شایان دلی نیست

1 می من از تنک جامان نگه دار شراب پخته از خامان نگه دار

2 شرر از نیستانی دور تر به به خاصان بخش و از عامان نگه دار