جهانی تیره تر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 13
1. جهانی تیره تر با آفتابی
صواب او سراپا نا صوابی
غلامم جز رضای از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 14
1. غلامم جز رضای تو نجویم
جز آن راهی که فرمودی نپویم
دلی در سینه دارم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 15
1. دلی در سینه دارم بی سروری
نه سوزی در کف خاکم نه نوری
چه گویم قصه دین از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 16
1. چه گویم قصه دین و وطن را
که نتوان فاش گفتن این سخن را
مسلمانی که در از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 17
1. مسلمانی که در بند فرنگ است
دلش در دست او آسان نیاید
نخواهم این جهان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 18
1. نخواهم این جهان و آن جهان را
مرا این بس که دانم رمز جان را
چه میخواهی ازین از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 19
1. چه میخواهی ازین مرد تن آسای
به هر بادی که آمد رفتم از جای
به آن قوم از تو از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 20
1. به آن قوم از تو میخواهم گشادی
فقیهش بی یقینی کم سوادی
نگاه تو عتاب از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 21
1. نگاه تو عتاب آلود تا چند
بتان حاضر و موجود تا چند
سرود رفته باز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 22
1. سرود رفته باز آید که ناید؟
نسیمی از حجاز آید که ناید؟
اگر می آید آن از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 23
1. اگر می آید آن دانای رازی
بده او را نوای دل گدازی
متاع من دل درد از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 24
1. متاع من دل درد آشنای است
نصیب من فغان نارسای است