ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 ترا این کشمکش اندر طلب نیست ترا این درد و داغ و تاب وتب نیست

2 از آن از لامکان بگریختم من که آنجا ناله های نیم شب نیست

1 ز من هنگامه ئی وه این جهان را دگرگون کن زمین و آسمان را

2 ز خاک ما دگر آدم برانگیز بکش این بنده سود و زیان را

1 جهانی تیره تر با آفتابی صواب او سراپا نا صوابی

2 ندانم تا کجا ویرانه ئی را دهی از خون آدم رنگ و آبی

1 غلامم جز رضای تو نجویم جز آن راهی که فرمودی نپویم

2 ولیکن گر به این نادان بگوئی خری را اسب تازی گو نگویم

1 دلی در سینه دارم بی سروری نه سوزی در کف خاکم نه نوری

2 بگیر از من که بر من بار دوش است ثواب این نماز بی حضوری

1 چه گویم قصه دین و وطن را که نتوان فاش گفتن این سخن را

2 مرنج از من که از بی مهری تو بنا کردم همان دیر کهن را

1 مسلمانی که در بند فرنگ است دلش در دست او آسان نیاید

2 ز سیمائی که سودم بر در غیر سجود بوذر و سلمان نیاید

1 نخواهم این جهان و آن جهان را مرا این بس که دانم رمز جان را

2 سجودی ده که از سوز و سرورش بوجد آرم زمین و آسمان را

1 چه میخواهی ازین مرد تن آسای به هر بادی که آمد رفتم از جای

2 سحر جاوید را در سجده دیدم به صبحش چهره شامم بیارای

1 به آن قوم از تو میخواهم گشادی فقیهش بی یقینی کم سوادی

2 بسی نادیدنی را دیده ام من «مرا ای کاشکی مادر نزادی»