جهانی تیره تر با آفتابی از لاهوری ارمغان حجاز 13
1. جهانی تیره تر با آفتابی
صواب او سراپا نا صوابی
غلامم جز رضای تو نجویم از لاهوری ارمغان حجاز 14
1. غلامم جز رضای تو نجویم
جز آن راهی که فرمودی نپویم
دلی در سینه دارم بی سروری از لاهوری ارمغان حجاز 15
1. دلی در سینه دارم بی سروری
نه سوزی در کف خاکم نه نوری
چه گویم قصه دین و وطن را از لاهوری ارمغان حجاز 16
1. چه گویم قصه دین و وطن را
که نتوان فاش گفتن این سخن را
مسلمانی که در بند فرنگ است از لاهوری ارمغان حجاز 17
1. مسلمانی که در بند فرنگ است
دلش در دست او آسان نیاید
نخواهم این جهان و آن جهان را از لاهوری ارمغان حجاز 18
1. نخواهم این جهان و آن جهان را
مرا این بس که دانم رمز جان را
چه میخواهی ازین مرد تن آسای از لاهوری ارمغان حجاز 19
1. چه میخواهی ازین مرد تن آسای
به هر بادی که آمد رفتم از جای
به آن قوم از تو میخواهم گشادی از لاهوری ارمغان حجاز 20
1. به آن قوم از تو میخواهم گشادی
فقیهش بی یقینی کم سوادی
نگاه تو عتاب آلود تا چند از لاهوری ارمغان حجاز 21
1. نگاه تو عتاب آلود تا چند
بتان حاضر و موجود تا چند
سرود رفته باز آید که ناید؟ از لاهوری ارمغان حجاز 22
1. سرود رفته باز آید که ناید؟
نسیمی از حجاز آید که ناید؟
اگر می آید آن دانای رازی از لاهوری ارمغان حجاز 23
1. اگر می آید آن دانای رازی
بده او را نوای دل گدازی
متاع من دل درد آشنای است از لاهوری ارمغان حجاز 24
1. متاع من دل درد آشنای است
نصیب من فغان نارسای است