ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 نگاه تو عتاب آلود تا چند بتان حاضر و موجود تا چند

2 درین بتخانه اولاد براهیم نمک پروردهٔ نمرود تا چند

1 سرود رفته باز آید که ناید؟ نسیمی از حجاز آید که ناید؟

2 سرآمد روزگار این فقیری دگر دانای راز آید که ناید؟

1 اگر می آید آن دانای رازی بده او را نوای دل گدازی

2 ضمیر امتان را می کند پاک کلیمی یا حکیمی نی نوازی

1 متاع من دل درد آشنای است نصیب من فغان نارسای است

2 بخاک مرقد من لاله خوشتر که هم خاموش و هم خونین نوای است

1 دل از دست کسی بردن نداند غم اندر سینه پروردن نداند

2 دم خود را دمیدی اندر آن خاک که غیر از خوردن و مردن نداند

1 دل ما از کنار ما رمیده به صورت مانده و معنی ندیده

2 ز ما آن رانده درگاه خوشتر حق او را دیده و ما را شنیده

1 نداند جبرئیل این های و هو را که نشناسد مقام جستجو را

2 بپرس از بندهٔ بیچارهٔ خویش که داند نیش و نوش آرزو را

1 شب این انجمن آراستم من چو مه از گردش خود کاستم من

2 حکایت از تغافلهای تو رفت ولیکن از میان برخاستم من

1 چنین دور آسمان کم دیده باشد که جبرئیل امین را دل خراشد

2 چه خوش دیری بنا کردند آنجا پرستد مومن و کافر تراشد

1 عطا کن شور رومی ، سوز خسرو عطا کن صدق و اخلاص سنائی

2 چنان با بندگی در ساختم من نگیرم گر مرا بخشی خدائی