سحر با ناقه گفتم نرم تر رو از لاهوری ارمغان حجاز 49
1. سحر با ناقه گفتم نرم تر رو
که راکب خسته و بیمار و پیر است
مهار ای ساربان او را نشاید از لاهوری ارمغان حجاز 50
1. مهار ای ساربان او را نشاید
که جان او چو جان ما بصیر است
نم اشک است در چشم سیاهش از لاهوری ارمغان حجاز 51
1. نم اشک است در چشم سیاهش
دلم سوزد ز آه صبحگاهش
چه خوش صحرا که در وی کاروانها از لاهوری ارمغان حجاز 52
1. چه خوش صحرا که در وی کاروانها
درودی خواند و محمل براند
چه خوش صحرا که شامش صبح خند است از لاهوری ارمغان حجاز 53
1. چه خوش صحرا که شامش صبح خند است
شبش کوتاه و روز او بلند است
امیر کاروان آن اعجمی کیست؟ از لاهوری ارمغان حجاز 54
1. امیر کاروان آن اعجمی کیست؟
سرود او به آهنگ عرب نیست
مقام عشق و مستی منزل اوست از لاهوری ارمغان حجاز 55
1. مقام عشق و مستی منزل اوست
چه آتش ها که در آب و گل اوست
غم پنهاں که بی گفتن عیان است از لاهوری ارمغان حجاز 56
1. غم پنهاں که بی گفتن عیان است
چو آید بر زبان یک داستان است
به راغان لاله رست از نو بهاران از لاهوری ارمغان حجاز 57
1. به راغان لاله رست از نو بهاران
به صحرا خیمه گستردند یاران
گهی شعر عراقی را بخوانم از لاهوری ارمغان حجاز 58
1. گهی شعر عراقی را بخوانم
گهی جامی زند آتش به جانم
غم راهی نشاط آمیزتر کن از لاهوری ارمغان حجاز 59
1. غم راهی نشاط آمیزتر کن
فغانش را جنون انگیزتر کن
بپا ای هم نفس باهم بنالیم از لاهوری ارمغان حجاز 60
1. بپا ای هم نفس باهم بنالیم
من و تو کشته شان جمالیم