سحر با ناقه گفتم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 49
1. سحر با ناقه گفتم نرم تر رو
که راکب خسته و بیمار و پیر است
مهار ای ساربان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 50
1. مهار ای ساربان او را نشاید
که جان او چو جان ما بصیر است
نم اشک است در از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 51
1. نم اشک است در چشم سیاهش
دلم سوزد ز آه صبحگاهش
چه خوش صحرا که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 52
1. چه خوش صحرا که در وی کاروانها
درودی خواند و محمل براند
چه خوش صحرا که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 53
1. چه خوش صحرا که شامش صبح خند است
شبش کوتاه و روز او بلند است
امیر کاروان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 54
1. امیر کاروان آن اعجمی کیست؟
سرود او به آهنگ عرب نیست
مقام عشق و مستی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 55
1. مقام عشق و مستی منزل اوست
چه آتش ها که در آب و گل اوست
غم پنهاں که بی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 56
1. غم پنهاں که بی گفتن عیان است
چو آید بر زبان یک داستان است
به راغان لاله از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 57
1. به راغان لاله رست از نو بهاران
به صحرا خیمه گستردند یاران
گهی شعر عراقی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 58
1. گهی شعر عراقی را بخوانم
گهی جامی زند آتش به جانم
غم راهی نشاط از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 59
1. غم راهی نشاط آمیزتر کن
فغانش را جنون انگیزتر کن
بپا ای هم نفس از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 60
1. بپا ای هم نفس باهم بنالیم
من و تو کشته شان جمالیم