ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 من و تو کشت یزدان ، حاصل است این عروس زندگی را محمل است این

2 غبار راه شد دانای اسرار نپنداری که عقل است این ، دل است این

1 دل تو داغ پنهانی ندارد تب و تاب مسلمانی ندارد

2 خیابان خودی را داده ئی آب از آن دریا که طوفانی ندارد

1 دجود است اینکه بینی یا نمود است حکیم ما چه مشکلها گشود است

2 کتابی بر فن غواص بنوشت ولیکن در دل دریا نبود است

1 شبی پیش خدا بگریستم زار مسلمانان چرا زارند و خوارند

2 ندا آمد ، نمیدانی که این قوم دلی دارند و محبوبی ندارند

1 نگه دید و خرد پیمانهورد که پیماید جهان چار سو را

2 میشامی که دل کردند نامش بخویش اندر کشید این رنگ و بو را

1 ز من هنگامه ئی وه این جهان را دگرگون کن زمین و آسمان را

2 ز خاک ما دگر آدم برانگیز بکش این بنده سود و زیان را

1 عطا کن شور رومی ، سوز خسرو عطا کن صدق و اخلاص سنائی

2 چنان با بندگی در ساختم من نگیرم گر مرا بخشی خدائی

1 تو ای باد بیابان از عرب خیز ز نیل مصریان موجی برانگیز

2 بگو فاروق را پیغام فاروق که خود در فقر و سلطانی بیامیز

1 چه خوش زد ترک ملاحی سرودی رخ او احمری چشمش کبودی

2 به دریا گر گره افتد به کارم بجز طوفان نمیخواهم گشودی

1 خنکن ملتی کز وارداتش قیامتها ببیند کایناتش

2 چه پیشید ، چه پیش افتاد او را توان دید از جبین امهاتش