ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 بدن وامانده و جانم در تک و پوست سوی شهری که بطحا در ره اوست

2 تو باش اینجا و با خاصان بیامیز که من دارم هوای منزل دوست

1 «الا یا خیمگی خیمه فروهل که پیشاهنگ بیرون شد ز منزل»

2 خرد از راندن محمل فرو ماند زمام خویش دادم در کف دل

1 نگاهی داشتم بر جوهر دل تپیدم ، آرمیدم در بر دل

2 رمیدم از هوای قریه و شهر به باد دشت وا کردم در دل

1 ندانم دل شهید جلوه کیست نصیب او قرار یک نفس نیست

2 به صحرا بردمش افسرده تر گشت کنار آب جوئی زار بگریست

1 مپرس از کاروان جلوه مستان ز اسباب جهان برکنده دستان

2 بجان شان ز آواز جرس شور چو از موج نسیمی در نیستان

1 به این پیری ره یثرب گرفتم نوا خوان از سرود عاشقانه

2 چو آن مرغی که در صحرا سر شام گشاید پر به فکر آشیانه

1 گناه عشق و مستی عام کردند دلیل پختگان را خام کردند

2 به آهنگ حجازی می سرایم «نخستین باده کاندر جام کردند»

1 چه پرسی از مقامات نوایم ندیمان کم شناسند از کجایم

2 گشادم رخت خود را اندریں دشت که اندر خلوتش تنها سرایم

1 سحر با ناقه گفتم نرم تر رو که راکب خسته و بیمار و پیر است

2 قدم مستانه زد چندان که گوئی بپایش ریگ این صحرا حریر است

1 مهار ای ساربان او را نشاید که جان او چو جان ما بصیر است

2 من از موج خرامش می شناسم چو من اندر طلسم دل اسیر است