ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 حکیمان را بها کمتر نهادند به نادان جلوه مستانه دادند

2 چه خوش بختی ، چه خرم روزگاری در سلطان به درویشی گشادند

1 جهان چار سو اندر بر من هوای لامکان اندر سر من

2 چو بگذشتم ازین بام بلندی چو گرد افتاد پرواز از پر من

1 درین وادی زمانی جاودانی زخاکش بی صور روید معانی

2 حکیمان با کلیمان دوش بردوش که اینجا کس نگوید «لن ترانی»

1 مسلمان آن فقیر کج کلاهی رمید از سینه او سوز آهی

2 دلش نالد چرا نالد نداند نگاهی یارسول الله نگاهی

1 تب و تاب دل از سوز غم تست نوای من ز تاثیر دم تست

2 بنالم زانکه اندر کشور هند ندیدم بنده ئی کو محرم تست

1 شب هندی غلامان را سحر نیست به این خاک آفتابی را گذر نیست

2 بما کن گوشه چشمی که در شرق مسلمانی ز ما بیچاره تر نیست

1 چه گویم زان فقیری دردمندی مسلمانی به گوهر ارجمندی

2 خدا این سخت جان را یار بادا که افتاد است از بام بلندی

1 چسان احوال او را بر لب آرم تو می بینی نهان و آشکارم

2 ز روداد دو صد سالش همین بس که دل چون کنده قصاب دارم

1 هنوز این چرخ نیلی کج خرام است هنوز این کاروان دور از مقام است

2 ز کار بی نظام او چه گویم؟ تو میدانی که ملت بی امام است

1 نماند آن تاب و تب در خون نابش نروید لاله از کشت خرابش

2 نیام او تهی چون کیسئه او به طاق خانه ویران کتابش