ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 دل خود را اسیر رنگ و بو کرد تهی از ذوق و شوق و آرزو کرد

2 صفیر شاهبازان کم شناسد که گوشش با طنین پشه خو کرد

1 بروی او در دل ناگشاد خودی اندر کف خاکش نزاده

2 ضمیر او تهی از بانگ تکبیر حریم ذکر او از پا فتاده

1 گریبان چاک و بی فکر رفو زیست نمی دانم چسان بی آرزو زیست

2 نصیب اوست مرگ ناتمامی مسلمانی که بی «الله هو» زیست

1 حق آن ده که « مسکین و اسیر» است فقیر و غیرت او دیر میر است

2 بروی او در میخانه بستند در این کشور مسلمان تشنه میر است

1 دگر پاکیزه کن آب و گل او جهانی آفرین اندر دل او

2 هوا تیز و بدامانش دو صد چاک بیندیش از چراغ بسمل او

1 عروس زندگی در خلوتش غیر که دارد در مقام نیستی سیر

2 گنهکاریست پیش از مرگ در قبر نکیرش از کلیسا ، منکر از دیر

1 به چشم او نه نور و نی سرور است نه دل در سینهٔ او ناصبور است

2 خدا آن امتی را یار بادا که مرگ او ز جان بی حضور است

1 مسلمان زاده و نامحرم مرگ ز بیم مرگ لرزان تا دم مرگ

2 دلی در سینه چاکش ندیدم دم بگسسته ئی بود و غم مرگ

1 ملوکیت سراپا شیشه بازی است ازو ایمن نه رومی نی حجازی است

2 حضور تو غم یاران بگویم به امیدی که وقت دل نوازی است

1 تن مرد مسلمان پایدار است بنای پیکر او استوار است

2 طبیب نکته رس دید از نگاهش خودی اندر وجودش رعشه دار است