غریبی دردمندی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 109
1. غریبی دردمندی نی نوازی
ز سوز نغمهء خود در گدازی
نم و رنگ از دم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 110
1. نم و رنگ از دم بادی نجویم
ز فیض آفتاب تو به رویم
در آن دریا که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 111
1. در آن دریا که او را ساحلی نیست
دلیل عاشقان غیر از دلی نیست
مران از در که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 112
1. مران از در که مشتاق حضوریم
از آن دردی که دادی نا صبوریم
به افرنگی بتان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 113
1. به افرنگی بتان دل باختم من
ز تاب دیریان بگداختم من
می از میخانهٔ از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 114
1. می از میخانهٔ مغرب چشیدم
بجان من که درد سر خریدم
فقیرم از تو از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 115
1. فقیرم از تو خواهم هر چه خواهم
دل کوهی ، خراش از برگ کاهم
نه با ملا نه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 116
1. نه با ملا نه با صوفی نشینم
تو میدانی که من آنم ، نه اینم
دل ملا گرفتار از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 117
1. دل ملا گرفتار غمی نیست
نگاهی هست ، در چشمش نمی نیست
سر منبر کلامش از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 118
1. سر منبر کلامش نیشدار است
که او را صد کتاب اندر کنار است
دل صاحبدلان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 119
1. دل صاحبدلان او برد یا من؟
پیام شوق او آورد یا من؟
غریبم در میان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 120
1. غریبم در میان محفل خویش
تو خود گو با که گویم مشکل خویش