ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 در آن دریا که او را ساحلی نیست دلیل عاشقان غیر از دلی نیست

2 تو فرمودی ره بطحا گرفتیم وگرنه جز تو ما را منزلی نیست

1 مران از در که مشتاق حضوریم از آن دردی که دادی نا صبوریم

2 بفرما هر چه میخواهی به جز صبر که ما از وی دو صد فرسنگ دوریم

1 به افرنگی بتان دل باختم من ز تاب دیریان بگداختم من

2 چنان از خویشتن بیگانه بودم چو دیدم خویش را نشناختم من

1 می از میخانهٔ مغرب چشیدم بجان من که درد سر خریدم

2 نشستم با نکویان فرنگی از آن بی سوز تر روزی ندیدم

1 فقیرم از تو خواهم هر چه خواهم دل کوهی ، خراش از برگ کاهم

2 مرا درس حکیمان درد سر داد که من پروردهٔ فیض نگاهم

1 نه با ملا نه با صوفی نشینم تو میدانی که من آنم ، نه اینم

2 نویس «الله» بر لوح دل من که هم خود را هم او را فاش بینم

1 دل ملا گرفتار غمی نیست نگاهی هست ، در چشمش نمی نیست

2 از آن بگریختم از مکتب او که در ریگ حجازش زمزمی نیست

1 سر منبر کلامش نیشدار است که او را صد کتاب اندر کنار است

2 حضور تو من از خجلت نگفتم ز خود پنهان و بر ما آشکار است

1 دل صاحبدلان او برد یا من؟ پیام شوق او آورد یا من؟

2 من و ملا ز کیش دین دو تیریم بفرما بر هدف او خورد یا من؟

1 غریبم در میان محفل خویش تو خود گو با که گویم مشکل خویش

2 از آن ترسم که پنهانم شود فاش غم خود را نگویم با دل خویش