ز بحر خود بجوی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 145
1. ز بحر خود بجوی من گهر ده
متاع من بکوه و دشت و در ده
بجلوت نی نوازیهای از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 146
1. بجلوت نی نوازیهای من بین
بخلوت خود گدازیهای من بین
بهرحالی که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 147
1. بهرحالی که بودم خوش سرودم
نقاب از روی هر معنی گشودم
شریک درد و سوز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 148
1. شریک درد و سوز لاله بودم
ضمیر زندگی را وا نمودم
هنوز این خاک از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 149
1. هنوز این خاک دارای شرر هست
هنوز این سینه را آه سحر هست
بکوی تو گداز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 150
1. بکوی تو گداز یک نوا بس
مرا این ابتدا این انتها بس
ز شوق آموختم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 151
1. ز شوق آموختم آن های و هوئی
که از سنگی گشاید آب جوئی
یکی بنگرد فرنگی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 152
1. یکی بنگرد فرنگی کج کلاهان
تو گوئی آفتابانند و ماهان
بده دستی ز پا از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 153
1. بده دستی ز پا افتادگان را
به غیرالله دل نادادگان را
تو هم آن می بگیر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 154
1. تو هم آن می بگیر از ساغر دوست
که باشی تا ابد اندر بر دوست
تو سلطان حجازی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 155
1. تو سلطان حجازی من فقیرم
ولی در کشور معنی امیرم
سراپا درد درمان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 156
1. سراپا درد درمان ناپذیرم
نپنداری زبون و زار و پیرم