ز بحر خود بجوی من گهر ده از لاهوری ارمغان حجاز 145
1. ز بحر خود بجوی من گهر ده
متاع من بکوه و دشت و در ده
بجلوت نی نوازیهای من بین از لاهوری ارمغان حجاز 146
1. بجلوت نی نوازیهای من بین
بخلوت خود گدازیهای من بین
بهرحالی که بودم خوش سرودم از لاهوری ارمغان حجاز 147
1. بهرحالی که بودم خوش سرودم
نقاب از روی هر معنی گشودم
شریک درد و سوز لاله بودم از لاهوری ارمغان حجاز 148
1. شریک درد و سوز لاله بودم
ضمیر زندگی را وا نمودم
هنوز این خاک دارای شرر هست از لاهوری ارمغان حجاز 149
1. هنوز این خاک دارای شرر هست
هنوز این سینه را آه سحر هست
بکوی تو گداز یک نوا بس از لاهوری ارمغان حجاز 150
1. بکوی تو گداز یک نوا بس
مرا این ابتدا این انتها بس
ز شوق آموختم آن های و هوئی از لاهوری ارمغان حجاز 151
1. ز شوق آموختم آن های و هوئی
که از سنگی گشاید آب جوئی
یکی بنگرد فرنگی کج کلاهان از لاهوری ارمغان حجاز 152
1. یکی بنگرد فرنگی کج کلاهان
تو گوئی آفتابانند و ماهان
بده دستی ز پا افتادگان را از لاهوری ارمغان حجاز 153
1. بده دستی ز پا افتادگان را
به غیرالله دل نادادگان را
تو هم آن می بگیر از ساغر دوست از لاهوری ارمغان حجاز 154
1. تو هم آن می بگیر از ساغر دوست
که باشی تا ابد اندر بر دوست
تو سلطان حجازی من فقیرم از لاهوری ارمغان حجاز 155
1. تو سلطان حجازی من فقیرم
ولی در کشور معنی امیرم
سراپا درد درمان ناپذیرم از لاهوری ارمغان حجاز 156
1. سراپا درد درمان ناپذیرم
نپنداری زبون و زار و پیرم