گشودم پردهء از روی تقدیر از لاهوری ارمغان حجاز 169
1. گشودم پردهء از روی تقدیر
مشو نومید و راه مصطفی گیر
به ترکان بسته درها را گشادند از لاهوری ارمغان حجاز 170
1. به ترکان بسته درها را گشادند
بنای مصریان محکم نهادند
هر آن قومی که می ریزد بهارش از لاهوری ارمغان حجاز 171
1. هر آن قومی که می ریزد بهارش
نسازد جز به بوهای رمیده
خدا آن ملتی را سروری داد از لاهوری ارمغان حجاز 172
1. خدا آن ملتی را سروری داد
که تقدیرش بدست خویش بنوشت
ز رازی حکمت قرآن بیاموز از لاهوری ارمغان حجاز 173
1. ز رازی حکمت قرآن بیاموز
چراغی از چراغ او بر افروز
کسی کو بر خودی زد «لااله» را از لاهوری ارمغان حجاز 174
1. کسی کو بر خودی زد «لااله» را
ز خاک مرده رویاند نگه را
تو ای نادان دل آگاه دریاب از لاهوری ارمغان حجاز 175
1. تو ای نادان دل آگاه دریاب
بخود مثل نیاکان راه دریاب
دل تو داغ پنهانی ندارد از لاهوری ارمغان حجاز 176
1. دل تو داغ پنهانی ندارد
تب و تاب مسلمانی ندارد
اناالحق جز مقام کبریا نیست از لاهوری ارمغان حجاز 177
1. اناالحق جز مقام کبریا نیست
سزای او چلیپا هست یا نیست
به آن ملت اناالحق سازگار است از لاهوری ارمغان حجاز 178
1. به آن ملت اناالحق سازگار است
که از خونش نم هر شاخسار است
میان امتان والا مقام است از لاهوری ارمغان حجاز 179
1. میان امتان والا مقام است
کهن امت دو گیتی را امام است
وجودش شعله از سوز درون است از لاهوری ارمغان حجاز 180
1. وجودش شعله از سوز درون است
چو خس او را جهان چند و چون است