گشودم پردهء از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 169
1. گشودم پردهء از روی تقدیر
مشو نومید و راه مصطفی گیر
به ترکان بسته از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 170
1. به ترکان بسته درها را گشادند
بنای مصریان محکم نهادند
هر آن قومی که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 171
1. هر آن قومی که می ریزد بهارش
نسازد جز به بوهای رمیده
خدا آن ملتی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 172
1. خدا آن ملتی را سروری داد
که تقدیرش بدست خویش بنوشت
ز رازی حکمت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 173
1. ز رازی حکمت قرآن بیاموز
چراغی از چراغ او بر افروز
کسی کو بر خودی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 174
1. کسی کو بر خودی زد «لااله» را
ز خاک مرده رویاند نگه را
تو ای نادان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 175
1. تو ای نادان دل آگاه دریاب
بخود مثل نیاکان راه دریاب
دل تو داغ پنهانی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 176
1. دل تو داغ پنهانی ندارد
تب و تاب مسلمانی ندارد
اناالحق جز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 177
1. اناالحق جز مقام کبریا نیست
سزای او چلیپا هست یا نیست
به آن ملت اناالحق از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 178
1. به آن ملت اناالحق سازگار است
که از خونش نم هر شاخسار است
میان امتان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 179
1. میان امتان والا مقام است
کهن امت دو گیتی را امام است
وجودش شعله از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 180
1. وجودش شعله از سوز درون است
چو خس او را جهان چند و چون است