ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 بباد صبحدم شبنم بنالید که دارم از تو امید نگاهی

2 دلم افسرده شد از صحبت گل چنان بگذر که ریزم بر گیاهی

1 جوانمردی که دل با خویشتن بست رود در بحر و دریا ایمن از شست

2 نگه را جلوه مستی ها حلال است ولی باید نگه داری دل و دست

1 شریک درد و سوز لاله بودم ضمیر زندگی را وا نمودم

2 ندانم با که گفتم نکتهء شوق که تنها بودم و تنها سرودم

1 بیا بر خویش پیچیدن بیاموز بناخن سینه کاویدن بیاموز

2 اگر خواهی خدا را فاش بینی خودی را فاش تر دیدن بیاموز

1 دل ماتش و تن موج دودش تپید دمبدم ساز وجودش

2 به ذکر نیم شب جمعیت او چو سیمابی که بندو چوب عودش

1 تو سلطان حجازی من فقیرم ولی در کشور معنی امیرم

2 جهانی کو ز تخم «لااله» رست بیا بنگر به آغوش ضمیرم

1 حرم جز قبله قلب و نظر نیست طواف او طواف بام و در نیست

2 میان ما و بیت الله رمزیست که جبریل امین را هم خبر نیست

1 رخم از درد پنهان زعفرانی تراود خون ز چشم ارغوانی

2 سخن اندر گلوی من گره بست تو احوال مرا ناگفته دانی

1 محبت چیست تاثیر نگاهی است چه شیرین زخمی از تیر نگاهی است

2 به صید دل روی ، ترکش بینداز که این نخچیر ، نخچیر نگاهی است

1 جهان تست در دست خسی چند کسان او به بند ناکسی چند

2 هنرور میان کارگاهان کشد خود را به عیش کرکسی چند