خنکن ملتی بر از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 205
1. خنکن ملتی بر خود رسیده
ز درد جستجو نارمیده
چه خوش زد ترک از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 206
1. چه خوش زد ترک ملاحی سرودی
رخ او احمری چشمش کبودی
جهانگیری بخاک از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 207
1. جهانگیری بخاک ما سرشتند
امامت در جبین ما نوشتند
مسلمانی که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 208
1. مسلمانی که خود را امتحان کرد
غبار راه خود راسمان کرد
بگو از من نواخوان از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 209
1. بگو از من نواخوان عرب را
بهای کم نهادم لعل لب را
به جانهافریدم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 210
1. به جانهافریدم های و هو را
کف خاکی شمردم کاخ و کو را
تو هم بگذارن از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 211
1. تو هم بگذارن صورت نگاری
مجو غیر از ضمیر خویش یاری
بخاک ما دلی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 212
1. بخاک ما دلی ، در دل غمی هست
هنوز این کهنه شاخی را نمی هست
مسلمان بنده از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 213
1. مسلمان بنده مولا صفات است
دل او سری از اسرار ذات است
بده با خاک اون از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 214
1. بده با خاک اون سوز و تابی
که زاید از شب اوفتابی
مسلمانی غم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 215
1. مسلمانی غم دل در خریدن
چو سیماب از تپ یاران تپیدن
کسی کو فاش دید از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 216
1. کسی کو فاش دید اسرار جانرا
نبیند جز به چشم خود جهان را