نگاهش پر کند از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 229
1. نگاهش پر کند خالی سبوها
دواند می به تاک آرزوها
چو بر گیرد زمام از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 230
1. چو بر گیرد زمام کاروان را
دهد ذوق تجلی هر نهان را
مبارکباد کنن از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 231
1. مبارکباد کنن پاک جان را
که زایدن امیر کاروان را
دل اندر سینه از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 232
1. دل اندر سینه گوید دلبری هست
متاعی آفرین غارتگری هست
عرب خود را به از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 233
1. عرب خود را به نور مصطفی سوخت
چراغ مردهٔ مشرق بر افروخت
خلافت بر مقام از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 234
1. خلافت بر مقام ما گواهی است
حرام استنچه بر ما پادشاهی است
در افتد با ملوکیت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 235
1. در افتد با ملوکیت کلیمی
فقیری بی کلاهی ، بی گلیمی
هنوز اندر جهاندم از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 236
1. هنوز اندر جهاندم غلام است
نظامش خام و کارش ناتمام است
محبت از نگاهش از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 237
1. محبت از نگاهش پایدار است
سلوکش عشق و مستی را عیار است
به ملک خویش از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 238
1. به ملک خویش عثمانی امیر است
دلشگاه و چشم او بصیر است
خنک مردان که از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 239
1. خنک مردان که سحر او شکستند
به پیمان فرنگی دل نبستند
به ترکانرزوئی از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 240
1. به ترکانرزوئی تازه دادند
بنای کار شان دیگر نهادند