ارمغان حجاز اقبال لاهوری

1 به روما گفت با من راهب پیر که دارم نکته ئی از من فراگیر

2 کند هر قوم پیدا مرگ خود را ترا تقدیر و ما را کشت تدبیر

1 بگو ابلیس را از من پیامی تپیدن تا کجا در زیر دامی

2 مرا این خاکدانی خوش نیاید که صبحش نیست جز تمهید شامی

1 ملوکیت سراپا شیشه بازی است ازو ایمن نه رومی نی حجازی است

2 حضور تو غم یاران بگویم به امیدی که وقت دل نوازی است

1 بخاک ما دلی ، در دل غمی هست هنوز این کهنه شاخی را نمی هست

2 به افسون هنرن چشمه بگشای درون هر مسلمان زمزمی هست

1 جهان مهر و مه زناری اوست گشاد هر گره از زاری اوست

2 پیامی ده ز من هندوستان را غلام ،زاد از بیداری اوست

1 خدایا وقتن درویش خوش باد که دلها از دمش چون غنچه بگشاد

2 به طفل مکتب ما این دعا گفت پی نانی به بند کس میفتاد

1 جهان را محکمی از امهات است نهادشان امین ممکنات است

2 اگر این نکته را قومی نداند نظام کار و بارش بی ثبات است

1 جوانان را بدموز است این عصر شب ابلیس را روز است این عصر

2 بدامانش مثال شعله پیچم که بی نور است و بی سوز است این عصر

1 سرود رفته باز آید که ناید؟ نسیمی از حجاز آید که ناید؟

2 سرآمد روزگار این فقیری دگر دانای راز آید که ناید؟

1 نپنداری که مرد امتحان مرد نمیرد گرچه زیرسمان مرد

2 ترا شایان چنین مرگ است ورنه زهر مرگی که خواهی میتوان مرد